Hamas’ın 7 Ekim günü yaptığı ve İsrail’in 75 yıllık tarihinde bir günde karşılaştığı en büyük katliama sebep olan terör saldırısından sonra patlayan savaşın yol açtığı tahribat da tüm ölçülerin dışındadır. Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Gutteres İkinci Dünya Savaşının son yıllarında ABD ve İngiliz Hava Kuvvetlerinin Hamburg, Dresden ve Köln gibi Alman şehirlerini yok etmelerinden beri bu tarz bir yıkımın görülmediğini ilan etti. Öldürülen insan sayısı 17.000’i geçti. Gerçi İsrail bunların 5000’den fazlasının Hamas militanları olduğunu iddia etmekte ise de tabii bunu ispat etmenin imkânı yok. Ve uluslararası toplum her zamanki gibi seyirci kalmak dışında bir şey yapmaktan aciz.

Savaşın kısa zamanda biteceğine ilişkin herhangi bir işaret yok. Tersine İsrail askeri ve sivil ileri gelenleri Hamas’ın askeri liderlerini öldürünceye kadar ezici güç kullanmaya devam edeceklerini söylüyorlar. Bunun da birkaç hafta daha süreceği tahmin edilmektedir. İsrail’in elindeki sofistike mühimmatın azalmakta olduğu anlaşılıyor. Ukrayna’yı Rusya’nın başlattığı saldırı savaşından sonra desteklemek için o ülkeye modern silah ve mühimmat sağlamakta kapasite sorunları nedeniyle zorlanan ABD’nin İsrail’in istediklerini vermekte de güçlük çekmeye başladığı iddia ediliyor. Ancak bu durumun İsrail’i frenlemeye yetip yetmeyeceği belli değil.

Kadın, çocuk, ihtiyar ayırımı yapılmaksızın Hamas tarafından bir günde 1200 kişinin öldürülmesi, yine ayırım yapılmadan 250 kadar rehine alınması dünyayı şoke etti haliyle. 85 yaşında bir kadının motosikletle kaçırılması, küçük çocukların gözü önünde babalarının öldürülmesi gibi korkunç videolar Türkiye’de pek yayınlanmamış olsa da dünya turunu birkaç kez yaptılar.

Dolayısıyla en azından Batı dünyası zaten terör örgütü olarak gördüğü Hamas’ın bu katliamına İsrail’in vereceği ağır tepkiyi anlayışla karşılamakla başladı. Hamas’ın da 7 Ekim saldırısının karşılıksız kalacağını düşünmüş olması zaten mümkün değil. Kimisine göre Hamas Gazze’de canlı kalkan olarak kullandığı sivil halka muazzam bir zarar vereceğini bile bile bu saldırıyı yapmış, amacı ise ölçü kaçtıktan sonra dünya kamuoyunun İsrail’i dizginlemesini sağlamaktı.

Filistin halkının 75 yıldır dünyada benzeri pek olmayan bir tecrit ve ezilme içinde yaşadığı herkesçe malum. Filistinlilere Arap ülkelerinde bile reva görülen aşağılamaya şahsen ben de şahit oldum. Çalışma hayatımın emeklilik öncesi son görevi olan Brüksel merkezli Enerji Şartından görüşmeler için Ürdün’e gittiğimde, teşkilatımız memuru bir Filistinli bana refakat ediyordu. Transit olarak geçtiğimiz İstanbul Atatürk Havalimanında Türkiye’nin devlet olarak tanıdığı Filistin tarafından düzenlenen pasaportu şüpheyle incelenmiş, transit geçtiğimiz benim tarafından hatırlatıldığında uçağa alınmıştı. Ancak Amman’a indiğimizde, üstelik resmi bir görevle gelmiş olmamıza rağmen kendisine yapılan aşağılayıcı muamele beni iyice şaşırtmıştı. Bunların hepsi Arap ve kardeş değil miydi? Demek değillermiş. Neyse ki bu genç arkadaş sonradan Belçika vatandaşı oldu ve bu tür istiskalden kurtuldu.

İlginçtir ki bir Filistinli Belçika vatandaşı olabiliyor ama herhangi bir Arap ülkesinde 75 yıl sonra bile vatandaş olamıyor, nesilden nesile mülteci olarak yaşamaya mahkûm ediliyor. Gazze’ye İsrail’in savaştan önce dahi uyguladığı insafsız ablukanın aynısı Mısır tarafından halen de uygulanmakta, savaş sırasında ağır yaralananlar ve başka bir ülkenin uyruğunu taşıyanlar hariç Gazze’den çıkmalarına izin vermiyor.

Arap ülkelerinin İsrail’in acımasız savaşına karşı tepkisi de son derece yumuşak olmuştur. Belki geçmişteki tecrübelerinden fena halde ağızları yanmış olduğu için hiç birisi İsrail’i frenlemek için bir harekât tehdidinde bulunmamıştır. Talimatını İran’dan alan Hizbullah’ın Lübnan-İsrail hudut bölgesini karıştıracağına dair bir endişe savaşın ilk günlerinde mevcut iken Hizbullah en azından........

© Serbestiyet