For når vi snakkar om mobbing i nord, men overser det etniske bakteppet, då snakkar vi berre om symptoma – aldri om årsaka.

Det er ikkje lenge sidan vi hadde kommunar i nord som nekta å heise det samiske flagget ved høgtider. Kva seier det? At vi framleis lever i ein landsdel der kulturene våre står i spenn – ikkje skuldast hat, men skuldast skam.

For skamma etter fornorskninga sit djupt, både hos kvener og hos samar. Skamma av å vere «den andre». Skamma som gjorde at besteforeldra våre gøymde språket, og foreldregenerasjonen lærte at det tryggaste var å vere stille. Og skam, den gjer noko med eit folk. Ho gjer menneske utrygge. Og utrygge menneske, dei mobbar – vaksne som ungar.

Eg har òg samisk og kvensk bakgrunn frå mor mi si side. Eg har levd tre........

© Ságat