Nur Okur

Karanlık bir gece, tesbihim, seccadem ve ben. Rabbime halimi arz etmek için hazırdım. Peki ne diyecektim Rabbime? Hâlet-i ruhiyemi nasıl anlatacaktım veya anlatabilecek miydim?Zihnimde planlıyordum ama dilime bir türlü dökemiyordum kelimelerimi. Tutamıyordum gözyaşlarımı. Sokakta yürürken bir yağmur damlasının yüzümüze düşmesi gibi, bir gözyaşıyla başlayıp, aniden hızlanan yağmur damlaları gibi gözyaşlarım akıyordu, durduramıyordum. Her yağmur damlası bize bir şeyler anlatıyordu aslında, gözyaşlarımız gibi. Konuşamıyordum ama gözyaşlarım her şeyi anlatıyor gibiydi. Ve bir kelime döküldü "Rabbim"... Devamı gelecek miydi? Kelimelerle halimi anlatamasam da aslında Rabbim her şeyi biliyordu. Kalbimi, hissiyatımı.. Ama konuşmak istiyordum. Cümleleri toparlayamayacağımı bilsem de içimdeki o kelimelerin zihnimdeki kargaşasını dökmek istiyordum. Konuştukça rahatlayacaktım biliyorum çünkü Rabbimin merhametini, yakınlığını hissedecektim. Kur'ân-ı Kerîm'de diyordu ya Rabbimiz: "Rabbinize (gönülden) yalvara yalvara ve için........

© Risale Haber