Günümüzde bireyselleşme ön plana çıkarılıyor. Enaniyetler okşanıyor. Benlik/ego alabildiğince şişiriliyor. Bu da yalnızlaşmayı, bencilliği, şahsi menfaatlerini gözetmeyi, merhamet yoksunluğunu, haram ve helale karşı dikkatsizliği, hatta serseriliği beraberinde getiriyor. Başkalarına olan güveni sarsıyor. Fedakârlıkta bulunmayı, saygı, sevgi, yardımlaşma duygularını ve birlikte yaşama sevincini yok ediyor.

İnsanı toplumdan ayrı düşünmek mümkün değildir. İnsan, nefis dairesinden başlayarak, aile, akraba, mahalle, şehir, dünya ve kâinat, hatta ahiret daireleri gibi birçok dairelerin mensubudur, hepsinde de önem sırasına göre vazifeleri vardır ve bunların hepsini hiçbir gayret göstermeden, hiçbir bedel ödemeden hazır bulmuştur. Bütün bunlar göz ardı edilerek bencilce davranmak, sadece kendi egosunu tatmin için çalışmak, insanları ancak kendinden uzaklaştırmaya ve yalnızlaşmaya yarar.

Birlikte yaşama; paylaşmayı, fedakârlığı, saygı ve sevgiyi gerektirir.

Hayatın da bir amacı var elbette. İnsan bu dünyaya başıboş olarak gönderilmemiş. Kendisine sorumluluk verilmiş. Bu sorumluluğu yüklenecek ruh, kalp, akıl, şuur gibi melekelerle donatılmış, bedeni de her işi yapmaya........

© Risale Haber