Hiç kimse sadece kendisi için yazmaz. Başkaları da okusun ister; kendisini bilsinler, düşündüklerini, hissettiklerini yaşasınlar ister. İnsan bilinmek ister, sevilmek ister, alâka ister.

Çünkü fıtratı öyledir, öyle yaratılmıştır; sevilmeye, beğenilmeye muhtaçtır. Yalnız yaşayamaz, çevresine bigâne kalamaz; tutunmak ister; akıp giden zamanı, tutundukları ile yavaşlatmak ister.

Yazdıklarını kimse okumuyorsa, kimse okumayacaksa, niçin yazsın yazar! Kim sadece aynaya bakmakla kendisini avutabilir, kim sadece kendisinin düşünüp yazdıkları ile avunabilir! Teyide ihtiyacı vardır insanın; yaptıklarının, yaşadıklarının doğruluğundan emin olmak ister. Onun için, "Doğru yoldasın!" diyecek bir dost sesi bekler. Bir gülüşte, bir bakışta yıkanmak, temizlenmek, kirlerinden kurtulmak ister.

Günlerdir elim kaleme uzanmıyor! Ne kalemi? Kalem mi kaldı, kâğıt mı kaldı? Onlar çoktan öldü, sıra bizde. Kapanmakta olan eski bir........

© Risale Haber