Uzun süre vakıf olarak kalmış, sonra öğretmenliğe devam etmiş biri olarak, meşguliyeti insan merkezli olduğu için, başta vakıf arkadaşların üst düzey bir pedagojik eğitimden geçmeleri gereğini, her zaman ifade ederiz. Muhatap sermayesi insan olan herkesin başta empati eğitimi almaları, dershane ortamlarında da İhlas Risalesinin fiili taliminden geçmeleri hayatî önemde.

Şahsen bu yaşımdayım, geriye baktığımızda sevecen ve yatıştırıcı tavırlarımızın yanında eksik, itici, yanlış, küstürücü, daraltıcı tutum ve davranışlarımızın olduğunu da hatırlıyor ve bunlara hayıflanıyorum. Neyse ki bizi teselli edecek, daha yeni, bayramda ve daha önceleri arayıp da eski günleri hasretle yad eden ve o hatıralara bile tutunan arkadaşlarımız da yok değil.

İşte, bu hatıralarımız vakıflık dönemimizde olduğu gibi, vakıfâne öğretmenlik dönemimizde çok var. Bunlardan, garip ve ders verici nitelikte olan en tazesini de bu bayramda yaşadık.

2000'li yılların başıydı. Bir kurumda çalışıyor ve müsait zamanlarımızda öğrencilerle en yakın dershaneye uğruyor, bir müddet meslekî Türkçe-edebiyat konularını işliyor, sonrasında da Nurlardan dersler yapıp çeşitli sualler üzerinde duruyorduk. Haklarını helal etsinler, bazen de orada kalan arkadaşların yemeklerine ortak bile oluyorduk.

O dönemin müdavimlerinden biri de imam hatipli Alpler idi. Alper, bu desler sayesinde Nurları tanımış, fakat belki bizim ihmalimizden olacak ki Nurlarda fazla........

© Risale Haber