Vakıf olarak bulunduğumuz dönemdeydi. Bir dershanede kalan ve matematik bölümünde okuyan ve hâlen de görüştüğümüz bir arkadaşımız vardı. Müdakkik ve çok da okuyan, soran bu arkadaşımız, namazda da bayağı hassastı. Fakat namazın rükünlerinde, özellikle de rükûda belki de farkında olmadan hatalar yapıyordu. Bu da diğer arkadaşların gözüne batıyor, onlara yanlış örnek oluyordu. Rükûda, sırtı düz olması gerekirken, kardeşimiz haddinden fazla eğiliyor ve bunda da ısrar ediyordu.

Bir gün, şu anda Ankara'da bulunan, hizmet insanı Rahmi Huyut kardeşle birlikte bu arkadaşımızla konuşup onu ikaz etmek ve doğru olanın ne olduğunu anlatmak istedik. Güzel bir girişten sonra, özellikle bu rükû meselesini açınca, beklemediğimiz bir tepki ile karşılaştık. Kardeşimiz yaptığının doğru ve böylece Allah'a daha yakın olduğunu ifade ediyor ve bu tutumundan da vazgeçmeyeceğini bize söylüyordu.

Onu dinleyince, Hakikat Çekirdeklerinde geçen "Bir derman haddinden geçerse, dert getirir." cümlesi aklıma geldi hemen. Arkadaş, rükûun Allah'a yaklaşmada önemli bir rükn olduğunu anlamış, fakat bu hükmün ifasında haddinden geçince de derman, ona bir dert olmuştu.

Hâlbuki Allah'a yakınlığı noktasında en tartışmasız olan Allah'ın Resulü, rükûsunu kardeşimiz gibi değil, sırtını düz tutarak yapıyordu. Fakat herkesin âdeti kendine hoş geldiği gibi, hatayı kabule yanaşmayan nefis de kendini ayıpsız görüyor; kusuru nefsine almadığı gibi, kendini de avukat gibi müdafaa ve kusurundan uzak olduğunu........

© Risale Haber