Reel sektörün işveren temsilcileri her fırsatta çıkıp nitelikli personel sorunundan bahsediyor. Elbette bunda haklılar, gerçekten ülkenin eğitim sistemiyle birlikte altı dinamitlenen bir başlığı bizi bugünlere ulaştırdı.

Fakat her şehre üniversite açılırken, meslek liseleri gözden çıkarılırken, hatta rahmetli Mustafa Koç ‘Meslek Lisesi memleket meselesi’ diyerek kampanya başlatırken, alaycı bir biçimde gülenlerin bugün gelinen noktada yakınmaya hakkı var mı, tartışmalıdır.

Ülke sıcak paranın olduğu dönemlerde paraya, borca ve tüketime teslim edilirken, üretim esaslı bir dik duruş göstermek yerine, faaliyet dışı kârlarla tatmin olup, zenginleştiğini düşünenlerin konuştuğu bir dönemdeyiz. Şimdi şapkayı önüne koyup düşünülmesi gereken bir zaman.

Üretimde kalanların da nasıl birdenbire inşaatçı olmaya başladığını, kendi işlerindeki kaynağı kaydırıp AVM yatırımlarına yöneldiğini unutmadık. Elbette bunlar yaşanırken kimseyi bireysel olarak suçlamıyorum.

Ama genel resme baktığımızda o gün sesini çıkarmayanların, sendikal faaliyetlerin ortadan kalkmasına sevinenlerin, insanların köle fiyatına düşen ücretlerine göz yumanların, alın teri kadar akıl terinin de önemli olduğunu konuşmayanların, bugün dahi topu taca attığına inanıyorum.

Maliyetler karşılanmaktan çok uzak noktaya düştü farkındayım. Ama bunun acısını çalışanlarınızdan çıkarmaya kalkarsanız, çalışacak insan bulamazsınız. Asıl bu işe sebep olanlara sesi çıkmayanların, dönüp istihdam piyasasına seslenmesi........

© Para Analiz