Halk zorda.

Öğrenci il dışında üniversite kazanmışsa barınma ücretleri bile fahiş halde.

Emekli geçinmek için cansiperane çırpınıyor.

Asgari ücretli 17 bin ile terbiye ediliyor.

Özel sektör zaten içler acısı hale geldi.

Toplumun tüm katmanları ciddi bir darboğazdan geçiriliyor.

Ama birilerinin zengin ettiği küçük azınlık rahat içinde, bolluk içinde...

Halka porsiyon küçültme çağrıları havalarda uçuyorken, birileri portakallı pekin ördeği muhabbetinde .

Hırsımı alamıyorum

Yanlış cümleler kurarım diye kendimi tutuyorum ya da tutmaya çalışıyorum.

En iyisi ben yazmayayım.

Tevfik Fikret’in şiirini paylaşayım.

Belki içimin acısını bir nebze olsun geçirir.

HAN-I YAĞMA ŞİİRİ (SADELEŞTİRİLMİŞ GÜNÜMÜZ TÜRKÇESİ İLE)

Bu sofracık, efendiler –ki bekler yutulmayı

Huzurunuzda titriyor –şu ulusun hayatıdır

Ulusun ki acılı, ulusun ki eşiğinde ölümün!

Ama sakın çekinmeyin, yiyin, yutun hapır hapır…

Yiyin, efendiler yiyin; bu doyumsuz sofra sizin,

Doyuncaya, tıksırıncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!

Efendiler pek açsınız besbelli yüzünüzden;

Yiyin, yemezseniz bugün, yarın kalır mı kim bilir?

Şu doyumcu sofra, bakın gelişinizle övünçlü!

Hakkıdır kutsal savaşınızın, evet, o hak da elde bir…

Yiyin, efendiler yiyin; bu iç şenliği sofra sizin,

Doyuncaya, tıksırıncaya, çatlayıncaya kadar yiyin!

Bütün bu nazlı beylerin ne varsa ortalıkta say:

Soy sop, şeref, gösteriş, oyun, düğün, konak, saray,

Tüm sizindir efendiler, konak, saray, gelin, alay;

Tüm sizindir, tüm sizindir, hazır hazır, kolay........

© Önce Vatan