Yoğun bir iş gününde ara verdiğim bir öğle molasındayım. Çocukluğumdan beri çok sevdiğim pirinç pilavımı yerken mesai arkadaşım gülümseyerek “Bak o tabakta bir tane bile pirinç kalmayacak” diyor. Yemek ve emek konusundaki hassasiyeti yüksek olan ve bizi de öyle yetiştiren babam geliyor aklıma. Ne zaman yemekte pilav olsa “Bir pirinç tanesi bile bırakmayın tabakta. O tek tane bin bir emekle bu tabağa geliyor.” diyen babam.

Hiçbir şey için gereksiz harcama yapmayan, var olan malzemeleri bir sihirbaz gibi işe yarar hale getiren bir adamdır benim babam. Bugün okullarda ‘Sıfır Atık’ adıyla projeler üretilirken daha bu kavram icat edilmeden önce o, atık malzemelerden bilumum materyal icat ederdi. Şimdi böyle anlatınca, cimri bir adam olduğu düşünülmesin. Tutumlu olduğu kadar da bonkör bir adamdır. Bir şey rica edin, ertesi gün oldu bilin; o derece…

Ortaokuldaydım. Bir sabah “Zeytin çekirdeklerini atmayın!” dedi. “Peki!” dedik ama nedenini anlamadık. Sormadık da gerçi. Günler sonra bir akşam çanakta biriken çekirdekleri aldı önüne. “N’apacaksın baba?”........

© Önce Vatan