Burada söz konusu etmek istediğim konu, herhangi bir savaş ya da herhangi bir barış durumu değil. Benim üzerinde durmak istediği mevzu daha çok savaşın ya da barışın yolunun nasıl açılabildiğine ilişkin olacak.

Savaş da tıpkı barış gibi politik bir konu. Böyle onunca da ideolojiler işin içine giriyor tabii. Politikaya ve ideolojiye ikiz kardeş dersek yalan söylemiş olmayız; zira onlar birlikte doğmuştur, birlikte yaşamaktadırlar ve birlikte öleceklerdir. Bu anlamda ikiz kardeşlikten de öte bir durum olduğunu söylesek yeridir.

Bana sorulursa, bir insan yönetme sanatı olan politika da, ideolojiler de, tarihe, daha doğrusu etiğe toslamış bir yaşam ahlâkının ürünüydü. Çok iddialı bir şey söylediğimin farkında olarak belirteyim ki, hangi derecede bir ideolojinin taraftarı yaptıysak kendimizi, o derecede ufkumuzu daralttık demektir. Savaşlarımıza haklı gerekçeler aradık; haklı olmanın değil, haklı çıkmanın peşinde koştuk. Böyle olunca; savaştık, savaştık, savaştık…. İdeolojiler, kendi penceremizden bakmamızı engelledi; en güzel dünyanın kendi pencerelerinden göründüğüne ikna etmeye çalıştı. İşte o ikna sürecinin adı politikaydı. Ama yalandı… Korkularımızın ev sahibiydi o…. Onların günlüğüne bakma şansımız olsa eminim ki, bir psikopatın günlüğünden faklı bir şeyle karşılaşamayacağız.

Bizi sürekli umutla uyuşturdu.........

© Nokta Haber Yorum