Devlet Bahçeli’nin öncüsü olduğu “Milli çözümü” sağlayacak-kolaylaştıracak çabalar yerine, neden sürekli korkuları büyütecek komplolar dile getiriliyor?

Yarım asrı geçmiş kanlı sürecin bitmesi hiç kolay olmayacak kuşkusuz...

Başka ülkeler de denedi. Örneğin, büyük yazar Gabriel Garcia Marquez’in ülkesi Kolombiya…

Komünist Partisi’nin silahlı kanadı 1964’te kurulan Kolombiya Devrimci Silahlı Güçleri/FARC ile hükümet çeşitli kez masaya oturdu:

1982-86 yılları arasında Belisario Betancur hükümeti birkaç kez barış görüşmelerinde bulundu, sonuç alınamadı.

1986-1990 yıllar arasında Virgilio Barco Vargas hükümeti görüşmelerde bulundu, sonuç alınamadı.

İç savaş, hükümetlerin bir dönemden fazla iktidarda kalmasına olanak vermedi. Ülke kaynakları halka değil şiddetin önlenmesine gidiyordu…

1990-1994 yılları arasında Cesar Gaviria hükümeti görüşmelerde bulundu, sonuç alınamadı.

1998-2002 yıllar arasında Andres Pastrana Arango hükümeti görüşmelerde bulundu, sonuç alınamadı.

2002 yılına gelindiğinde FARC, 20 binden fazla silahlı militanı olan ve ülkenin belli bölgelerini, resmen yarısından fazlasını da fiilen kontrol eden güce ulaştı. Dünyanın 26’ncı büyük coğrafyasından bahsediyoruz…

220 bin insanın öldüğü şiddet sürecinde, kırsaldan şehirlere 7 milyonluk göç oldu. Tarım ekonomisine bel bağlamış ülkede işsizlik yüzde 9.1 ve yoksulluk oranı yüzde 28.5 idi...

FARC için devrim yapmanın önünde pek engel yokken, 2015’te neden barışa imza koydu?

Şundan:

Kolombiya’da 2002 yılında başa geçen Alvaro Uribe........

© Nefes