Hayal edelim. Eviniz bir gölün yakınında olsun. Sabah kalktınız. SU harika görünüyor. Şükrediyorsunuz. “İyi ki su var. Suyumuz hiç bitmeyecek” diyorsunuz. İlkokuldan beri öğretilen bir şey bu ne de olsa.

O da ne! Birdenbire sıcak bir hava dalgası. Ne kadar sıcak! Sabah ne güzeldi oysa. Göle bakıyorsunuz. Su seviyesi yarıya inmiş. Buharlaşma olmuş.

“Bütün bu su nereye gitti?” derken sağanak bir yağış başlıyor. Öyle böyle değil. Kontrol edilir gibi değil akan su. Nehir yatakları doldu da taştı bile.

Bu suyu barajlarda tutmak ne mümkün! Barajların duvarları yıkılıyor hatta. Dayanamıyor bu şiddetli yağışlar karşısında bu yapılar… Toprağı sürüklüyor aşırı yağışlar. Toprak kopup kopup gidiyor.

Bu tatlı sular ise denize koşuyor. Tuzlanıyor… İçme suyu olarak kullanamazsınız artık.

Denizler geliyor aklına. “Balıklar ne durumdadır acaba?” diye düşünüyorsunuz. “Oksijen seviyeleri iyice düşmüştür şimdi. Diğer sucul canlılar da tehlikededir. Mercan resifleri bembeyaz oldular zaten. Canlıların yaşam alanları da yok oldu. Sular ısındı, asitlendi…”

Derken telefonunuza uzanıyorsunuz. Haberlerde yetkililer açıklıyor: “İçme suyu kalite standartlarını sağlayamıyoruz. Arıtma tesisleri aşırı yağışlar karşısında dayanamıyor. Yıkılıyor.İçilebilir su miktarı azaldı.”

Su kaynaklarımızın hali de harap. İstilacı türler arttı. Alg patlamaları da yaşanıyor. Buharlaşma devam ediyor bir yandan.

Düşünüyorsunuz yine. “Bu kadar hızlı buharlaşma hayra alamet değil. Dünyanın dengesini bozduk. Kim bilir ne zaman nerede bir aşırı yağış, ne zaman nerede kuraklık olacak? Fırtınalar da daha sık oluyor artık. Burası da yakında sular altında kalır. Göç etmek bir........

© Muhalif