Korona virüsünün ortaya çıkardığı yeni sorunlar, özellikle sağlık ürünlerinin hepsini yurt dışında imal eden şirketlerin kendi vatanlarının acil ihtiyaçlarına gerekli ürünler üretim yaptığı ülkelerin iznini gerektirmiş ve sağlık sorunlarına kısa sürede müdahale edilemediğini ispat etmiştir. Sonuçta ölüm ve yıkımlar artmış kendi ülkeleri zarar görmüştür. O zaman bir karar vermek gerekir: Herşeyi ucuz da olsa bazı ürünler ülke içinde üretmek mi yoksa dışarıya bağımlı olmaya devam etmek mi?

O halde küreselleşme olgusuna yeniden bakmak ve ortaya çıkan yeni sorunların nasıl çözüleceğini düşünmek zorunlu hale gelmiştir.

Kısaca özetlemek gerekirse küreselleşmenin temelinde dünya üzerindeki 8 milyara yakın tüketiciyi hedef alarak üretim ve dağıtım yapmak fikri yatar. Yani üretimi, tüketimi ve şirket yönetimini küresel bir olgu olarak ele almak varsayımı öne çıkar. Böylece Araştırma ve Geliştirmeye, üretim ile reklamcılık ve tanıtma, lojistik ve depolama gibi fonksiyonları çok sayıda ürün ve tüketiciye yayarak birim başına maliyetleri düşürmek temel beklentidir. Temel beklentiye göre sonuçta malların maliyeti düşeceği için ister istemez satış fiyatları da düşecek, böylece bir taraftan şirket karları büyürken, bir taraftan da fiyatlar düşeceğinden bu gelişmeden herkes fayda sağlayacaktır. Böyle bir düzende baş aktörler olarak ortaya çıkanlar elbette şirketler, daha doğrusu çok uluslu ve küreselleşmiş şirketler olacaktır.

Bu tablonun nihai amacı, tüm dünyayı tek bir iç piyasa şekline dönüştürerek, mal, hizmet, emek ve para ile bilgi akışının önündeki engelleri kaldırmaktır. Bu işe diş ticarette serbestlik, iç ticarette serbestlik ve serbest rekabet kurallarının uygulanmasını gerekli kılar. Sonuçta David Ricardo’nun Political Economy yapıtında öngörülen “karşılaştırmalı avantajlar kuralları” işleyeceğinden, her ülke en iyi........

© Muhalif