Değişen bir şey yok, rakamlar dışında, oysa her şey aynı.

Evet, benim için “yeni yıl” kavramı, önce bir birey olarak “umut ve heyecan”, demek. Bu yaradılışım ile ilgili, içsel bir durum. Küçücük bir çocukken keşfettiğim ama doğum günü olmasının henüz idrakinde olmadığım, zamanlar. Ruhumun, tezahürü olarak tanımlayabilirim, belki.

Ancak büyüdükçe, rahmetli babam öğretti, benim bir doğum günüm olduğunu. Daha doğrusu hatırlattı. Yani, sen özelsin, demekti. Bu çok önemli. Küçücük bir çocuğun, muhakkak çikolata kaplı; üzerinde bir hayvan, bir gül, bir top inci tanesi ve çam figürü ile pastası. Ve ben büyüdükçe, sadece renkleri değişen ama üzerinde hep, tek bir adet gül olan, doğum günü pastam ile yeni bir yıl, yeni yaş, yine yeni bir yıl.

Çok şanslıyım. Ben, mucizeler ile doğdum. İstanbul’da dizlere kadar kar yağmış ve mucize, saf bir güzelliğin ortasında. O yüzden yeni yıl hep güzeldir bana, umut tazeler. Acısı elbette var. Hayat bu.

Büyüdükçe, annemin yaptığı bir kekin ortasına, cam faunus içine özenle yerleştirilmiş, ilk suda yüzen gülden mumlardır mesela, yeni yıl.

Çocukluğumda her evde olmayan ve yılbaşı akşamlarına saklanan muz meyvesidir, yılbaşı.

Yeni yıl şükretmek için aslında bir moladır. 3 6 5 günde, ey insan evladı, ne yaptın? Sorusunu, kendi kendine, elini vicdanına koyarak yapabilmek ve sonrasında; yükünü ağırlıklarını, seni üzenleri, kendi hatalarını, aldanışlarını, aldatılmalarını, göz yumduklarını, göz yumarak kendi hakkına girdiklerini, önce bulup; kendi kendinden, özür dilemektir. Hafiflemek ve. Mümkün olduğunca özgürleşebilmektir.

Kendisi olabilmiş bir insanın, bunları yapabilmesi zaten zor değildir. Yalansız ve olduğu gibi maskesiz bir hayat, bu sisteme göre zor gibi gözükse de yapabilen için son derece hafifleticidir. Ve içinde henüz ulaşılmamış birçok armağanı içinde bulundurur, tüm yolculuk boyunca. Böylelikle baştan aldığın derslerin tekrarını, almazsın. Herkesin yolculuğu, önce kendinden kendine olduğuna göre ve hayatlarımıza giren insanların, boşuna görünmediğini ama bazılarının kalabileceğinin idrakinde olarak yürümeye devam ederiz.

2023

İki bin yirmi üç, salgın sonrası ciddi bir sınav olarak başladı. O çetin sınav, hâlâ medeniyet seviyesine ulaşamamış toplumların, bir daha dünyanın hiçbir yerinde yaşanmamasını, böylesi durumların, tedbirinin önceden alınması, gereken tedbirleri zamanında oluşturmak gerektiğini, hatırlattı.

O olay sırasında hastanelerde, sahada, ev de kurduğum kendi üssümde ve sonrasında elimden gelenin fazlasını yaptığıma eminim. Çünkü insan olabilmek bunu gerektiriyordu. Bunların yansıması geliyor. Allah’a şükür. İnsan, bir başka cana dokunabildiği kadar insan. Navigasyon cihazlarının ulaşamadığı bir bağ evine sığınan on beş, on altı kişilik bir aileyi bulmak da, Allah’ın elbette lütfüdür. Bana nasip etmiş. Bu sadece biri. Ama buna rağmen çok şey yapabilmek yerine, zaman geçtikçe hırslarına mağlup olup, gerçekten olaya dâhil olmaktan çok sadece görünebilmek, kendi varlığının egosu altında ezilip, utanmadan çalışan emek veren, uykusuz ne şartta olduğumu/olduğumuz bilerek ya da bilmeyerek, cahilliği ile adeta sidik yarışına giren insan sıfatından varlık gördüm. Bunların kalbine,........

© Muhalif