İlk bakışta “Peygamber”, “Resul” ve “Nebi” kelimelerinin aynı anlamı ifade eden eşanlamlı kelimeler olduğu düşünülmektedir. Aynı anlamda kullanılsa da, bu kelimeleri ayrı ayrı ele alarak açıklamak istiyorum.

PEYGAMBER

Türkçeye Farsçadan geçen “Peygamber” kelimesi, Allah tarafından haber getiren, Allah’ın emirlerini onun kulları olan insanlara haber verip tebliğ den anlamındadır. Farsçada “Peyğamber” kelimesinin çoğulu, peygamberler anlamında “Peyğamberân” şeklindedir.[1] Peygamberin yaptığı göreve, peygamberlik denmektedir. Peygamberlik, Allah’ın, kendi emir ve yasaklarını insanlara tebliğ etmek üzere aralarından birini seçerek bu konuda görevlendirmesi demektir.

RESUL VE NEBİ

“Resul” ve “Nebi” kelimeleri ise, Arapça kelimelerdir. Yüce Allah’ın emir ve yasaklarını, kanunlarını insanlara tebliğ etmek üzere görevlendirilen ve bunun için kendilerine kitap indirilen peygamberlere “Resul” denmektedir. Kendilerine kitap indirilmeyen, sadece davet etmek üzere görevlendirilen peygamberlere de “Nebi” denmektedir.[2]

Kur’an-ı Kerim’de peygamberler hakkında bilgi veren pek çok ayet vardır. Burada sadece birkaç ayet üzerinde duracağız. Peygamberler görevlerini yerine getirmede sadık/dürüsttürler, emanete hıyanet etmezler ve tebliğ görevlerini gerektiği gibi yerine getirirler. Allah her topluluğa onların içinden, onların diliyle, onlara hidayet, ilahi emirleri öğreten peygamberler göndermiştir:

كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولاً مِّنكُمْ........

© Mir'at Haber