1944 yılının Aralık ayıydı. Katliamlarıyla ün salmış, hızlı hareket kabiliyeti olarak adlandırılan, Alman General H. Guderian’ın tank savaşı üzerine geliştirdiği, düşmanın düzenli bir savunma kurmasını engelleyip sonra da yok edilmesi demek olan meşhur "Yıldırım Savaşı"nı (Blitzkrieg Teorisi) ortaya çıkaran Nazi Almanya’sı ordusunun yerinde şimdi yeller esiyordu.

6 yıldır devam eden savaşın sonlarına doğru gelindiğinde, doğu cephesinde Alman ordusu Moskova önlerinden Ren Nehri kıyılarına, Batı'da ise Normandiya çıkarmasıyla Fransa ve Belçika'dan atılarak Rur Nehri’nin doğusuna kadar çekilmişti.

Bir zamanlar radyo konuşmaları ve kalabalık mitinglerle kitleleri coşturan 3. Reich'in (Nasyonal Sosyalist Alman İşçi Partisi, tek parti rejimine dayalı yönetim sistemi) lideri Adolf Hitler uzun zamandır kendisinde kalabalıkların önüne çıkacak cesaret bulamıyor ve en önemli resmi günlere bile katılım sağlamıyordu. Hitler, hızla kamuoyu desteğini kaybettiğinin farkındaydı.

Naziler ve bilhassa Hitler için geri sayım çok hızlı bir şekilde başlamıştı. Aylardır bombardıman altındaki Berlin'e tıkılıp kalan Hitler, derin bir çaresizlik içindeydi.

A takımı ile uzun toplantıların ve geçmeyen gecelerin ardından Hitler'in aklına çok riskli bir plan geldi: düşmanlarını parçalamak. Hitler için o günlerde üç büyük düşman vardı: Doğu’da Sovyetler Birliği (SSCB), Batı’da ise Amerika Birleşik Devletleri (ABD) ve İngiltere.

Hitler'e göre Sovyetler, nispeten zayıf ve biraz daha uzaktaki düşmandı. SSCB’de takma adının hakkını veren Stalin (Stal Rusça "sert", "çelik" demektir. Bir Gürcü olan Joseph Stalin'in gerçek ismi ve soy ismi Koba Çuganaşvili'dir) gibi sert ve değişmez görüşlere sahip olan bir lider vardı. Fakat Alman gizli polisi Gestapo’ya gelen raporlara göre ABD-İngiliz........

© Milli Gazete