Aslında hepimiz mustaribiz bu hastalıktan,

İyiliğin kıymetini bilmeme illetinden.

İyi insanların tabii vazifeleri sanmaktayız.

Kötülerin çıban olan eylemlerini derhal görürken,

İyilerin hasletlerini zihin gerisi ederiz.

Kadim dostum yıllarca öğrencilerine evinde ücretsiz matematik dersi verdi.

Bu durum okuldaki öğretmenleri çok kızdırdı, kendilerinin kısmetini kapatmakla suçladılar.

Neredeyse onu döveceklerdi, şikâyet ettiler, idare ile arası açıldı.

Rahat vermediler, başka okula geçti.

Modern çağın evliyalarından biriydi.

Yine mahallenin çocukları, eski ve yeni öğrencilerine ders vermeyi sürdürdü.

Küçük çocuğu ve yeni doğmuş bebeği ile hafta sonları ailesiyle kahvaltıya bile oturamadan çocuklar doluşurdu evine.

Sabırla saatlerce anlatırdı, iyi okulları kazanmaları için.

Kimi öğretmenlerin anlatamadığı, zorlaştırdığı matematiği o kolaylaştırır ve sevdirirdi.

Çoğu öğrencileri şu anda ak saçlı orta yaştalar, çok güzel okullar bitirip iyi yerlere geldiler.

Önceki gün ziyaret ettim, kırk........

© Milli Gazete