“Kötülüğün zaferi için gereken tek şey iyi insanların hiçbir şey yapmamasıdır” diye söyler Rus muhalif Aleksey Navalny, kademeli olarak özgürlüğünden ve canından edilmeden önce. Nitekim iyilik gündelik felsefelerle debelenirken, kötülük zaferden zafere koşar. Kötülüğün egemenliğine dair saptamalar havada uçuşurken, iyiliğin egemenlik anlayışıyla yan yana gelmesi dahi söz konusu edilemez. Egemenliğin yanına dahi yanaşamayan iyi kimdir? Emeğinden başka sermayesi olmayan ama sahip olduğu her şey gibi emeği de sömürülen, sindirilen, köleleştirilen, savaşlara gönderilen, madenlere salınan, toprağından koparılan ve toprağı elinden alınan halk. Yani Erzincan’da siyanürlü toprak altında kalan, Gazze’de bombalara, açlığa, soykırıma maruz kalan, Doğu Türkistan’da insanlığı ve iradesi yok sayılan halk... Makûs talihin yüklediği vebal bir yana olumsuz seyreden her şey ona yüklenir. Zafer, kahramanlarındır. Sermaye güçlünündür. Güç egemenlerindir. Egemenlik kayıtsız şartsız milletin; kayıtlı şartlı muktedirlerindir. Rus muhalif Navalny’nin iyi diye nitelediği insanlar herhangi bir şey yapamaz, Navalny de ölür gider. Belki iyi biri olmayabilir, faşist bir tavır sergiler ama iyi tarafta yer alan herkesin uğradığı akıbetten kurtulamaz. Muhaliflerini terörize etmeyi, suçlayıp linçlemeyi, özgürlüğünden ve hayatından etmeyi iktidarı için kaçınılmaz gören her egemenin anlayışsızlığı bir kez daha tecelli etmiş olur. Halk, her zamanki kadar çaresiz, her dönemdeki kadar suskun, her anındaki kadar suçsuzdur.

Şimdiki zamanda Filistin’de olan ve bitmeyen için de halklara sorumluluk yüklenemez. Belki........

© Milli Gazete