İslâm hukukunda zina yapanların cezaları; bekârların kırbaçlanması, evli olanların ise recmedilmesidir. Peygamber Efendimiz bu hükmü hem Müslümanlara, hem de Yahudilere uygulamıştır. Zira Tevrat’ta da recm hükmü vardır. Âl-i İmran Suresi’nin 23. âyet-i kerimesinin sebeb-i nüzulü, bir zina vak’ası üzerine recm hükmünün verilmesidir. Önce bu âyet-i kerimeye meâlen bakalım:

“(Resûlüm!) Görmez misin kendilerine kitaptan bir pay verilenleri (Yahudileri) ki. Aralarında hakem olması için Allah’ın kitabına çağırılıyorlar da, sonra içlerinden bir gurup cayarak geri dönüyor.”

1990 yılında hacca gittiğimizde bize hediye edilen ve bizim ilim adamlarımız tarafından hazırlanan “Kur’an-ı Kerim ve Türkçe Açıklamalı Tercümesi”nde, Âl-i İmran Suresi’nin bu 23. âyetinin meali şöyle takdim edilmekteydi:

“Tefsirlerde, aşağıda meâli verilen âyetin (Âl-i İmran / 23) nüzulüne sebep teşkil eden muhtelif olaylar anlatılmıştır ki. Bu olaylardan biri şöyledir: İkisi de Yahudi olan bir kadınla bir erkek zina ederler. Tevrat’ta zinanın cezası ‘recim’ olmakla beraber Yahudiler, asaletleri sebebiyle bu kişileri recmetmek istemezler; daha hafif bir ceza vereceği ümidi ile Resulullah’a gelirler. O da aynı ceza ile hükmedince bu hükme itiraz ederler. Bunun üzerine Hz. Peygamber Tevrat’ın ilgili âyetini okutarak ona göre hüküm verir ve suçluların yine recmedilmesini emreder. Umduklarını bulamayan Yahudiler buna öfkelenirler.” (a.g.e., s. 52)

“Hülâsat’ül-Beyan” tefsirinde, Âl-i İmran........

© Milli Gazete