Kur’an-ı Kerim, kıyamete kadar bütün mü’minler için bir hayat rehberidir. Devlet idaresi için, bütün hukuklar için, cihad için, aile saadeti için, helal ticaret için, elhasıl hayatın her safhası için bir rehberdir, bir anayasadır. Kur’an-ı Kerim’deki kıssalar, bir kanunun ucudur ve her bir kıssada alınacak nice dersler vardır. Bu yazımızda, Talut Radıyallahu anh’ın kumandasındaki İslam ordusunun macerasından bahsedeceğiz. Bu orduda, sonradan kendisine peygamberlik verilecek olan Hz. Davud Aleyhisselam da vardır. Ancak o sırada 14-15 yaşlarında genç bir delikanlıdır. Bu İslam ordusu, o devrin en büyük ordusuna sahip Calut isimli bir zalimle savaşmak üzere yola çıkmıştır. Yol uzun, güneş kavurucudur. İşte o sırada bu ordu bir imtihanla karşı karşıya kalır. Talut’u kumandan olarak tayin eden İşmoil Peygambere vahiy gelir. Ordu önlerine çıkacak olan nehrin suyundan içmeyecektir. İçecek olanlar da en fazla bir avuç içecektir. Bir avuçtan fazla içenler imtihanı kaybedecek ve dizlerinin bağı çözülecektir. Düşman ise nehrin öbür tarafındadır. Bir rivayete göre bu nehir imtihanını kazananların sayısı Bedir ashabının sayısı kadardır. Yani 313 kişi. Calut’un ordusu ise 50 bin kişidir. İmtihanın şiddeti, o emir dinlemez ve imtihanı kaybeden taifenin sözleri, daha doğrusu fitnesi ile daha da artar. O geride kalanlar; “Nereye gidiyorsunuz, bu düşmanla baş edemezsiniz!” demektedirler. Onların bu sözüne karşılık, o mü’minler tâifesi büyük bir imanla ve azimle şöyle demişlerdir: “Nice az topluluk, Allah’ın izniyle nice çok........

© Milli Gazete