Hadislerden Dersler

İslâm binasının temeli “kardeşlikle” atılmıştır. Rabbimiz (C.C.), mü’minleri birbiriyle kardeş kılmıştır. Hucurat Sûresi’nin 10. Âyet-i Kerime’sine meâlen bakalım:

“Mü’minler ancak kardeştirler. Öyleyse kardeşlerinizin arasını düzeltin ve Allah’tan korkun ki esirgenesiniz.”

İslâmiyet’in ilk yıllarında, imanla müşerref olan her sahabe, diğer mü’min ve mü’mineleri kardeş bilmekte, ruh-u canıyla o kardeşlerinin hayatını korumaya, bütün ihtiyaçlarını karşılamaya çalışmaya gayret etmekteydi. Öylesine bir kardeşlik tesis edilmişti ki, Peygamber Efendimizin (A.S.M.) buyurduğu gibi, bir binanın taşlarının birbirine kenetlenmesi gibi kenetlenmişlerdi. Bir vücudun azaları gibi, vücudun bir yeri ağrısa o acıyı hepsi duymakta ve o acıyı dindirmeye koşmaktaydılar. Neticede işte ilk Müslümanlardan olan kırk kardeşin omuz omuza vermesi neticesinde kırk senede kırk devlet mağlup edilecekti.

Hicretten sonra, Peygamber Efendimiz (A.S.M.), ensar ile muhacir arasında “kardeşlik bağını” tesis etti. Bu sadece sözde bir kardeşlik değil, akıllara durgunluk verecek bir bağlılıktı. Hicretin yedinci ayında, Mescid-i Nebevi’nin inşasının bitiminden sonra, Sevgili Peygamberimiz (A.S.M.) muhacir ve ensardan kırk beşerden doksan kişiyi Enes İbn-i Malik’in evine davet etti. Buharî’nin Hazret-i Enes’ten rivayetine göre Resûlullah (A.S.M.), “İslâm dininde hilf yoktur; din kardeşliği vardır” buyurup bu doksan kişi arasında ikişer........

© Milli Gazete