İdarecilik, mesuliyeti büyük, imtihanı şiddetli bir iştir. İdareci derken yalnızca devlet işinde idarecilik görevi olanı kastetmiyoruz. Ailenin reisi de, evin hanımı da, yerine göre işçi de bir idarecidir. Her biri kendi çapında mesuliyet sahibidir. Sevgili Peygamberimiz (asm) şöyle buyurmuştur:

“Her biriniz çobansınız ve her biriniz sürüsünden mes’uldür. Hükümdar, iş başındakiler çobandır, tebaasından mes’uldür; erkekler de âilelerinin çobanıdır ve sürüsünden mes’uldür. Kadın kocasının evinin çobanıdır, o da sürüsünden mes’uldür. Hizmetçi de efendisinin malını gözetir ve ondan mes’uldür. Hulâsa, hepiniz çobansınız ve idâreniz altındakilerden mes’ulsünüz.” (Bu hadis-i şerifi İbn-i Ömer (ra) rivayet etmiştir. Riyazü’s Sâlihîn, c. 2, s. 73, 656 no’lu hadis)

Bu “çobanlar” içerisinde durumu en sıkıntılı, işi en zor, hesabı en ağır olanlar, devlet idaresini üstlenenlerdir. Bu konudaki hadis-i şeriflerden bazılarına bakalım:

“Ebû Ya’lâ Ma’kıl b. Yesâr’dan (ra) Peygamber Efendimiz:

“Allah herhangi bir kulun idaresi altına başkalarını verip de o kimse idaresindekilere hıyânet ederek ölürse, Allah o kimseye cenneti haram kılar” buyurmuştur.

“Bir rivayette: “İdaresini üzerine aldığı kimselere iyi bakmazsa ona cennet kokusu........

© Milli Gazete