İnsanın hayatında her şeyin olumlu ya da olumsuz bir karşılığı bir bedeli var.

Baş döndürücü dönemlerden geçiyoruz. Kimi durumların hızına yetişilemiyor. Kimi zaman çaresiz gibi, kimi zaman ilgisiz gibi, kimi zaman baştan savma gibi. Ve o kadar çok kimi şeyler var ki bunları anlamlandırmak, üzerinde düşünmek gerekir. Bunların da üzerinde durulamadığından hayat öylesine bu anaforun içinde savrulup gidiyor.

İnsan diyoruz, sık vurguluyoruz. Bu vurgu önceliği kendimize. Kendimizin ne yapıp ettiği.

İnsan zihinleri belli alanlara, kendilerine göre tanımlanan durumlara odaklandığından açmazdan açmaza çıkmazdan çıkmaza giriliyor. Çaresizlik de bir çare oluyor âdeta.

Kaçmak, ilgisiz durmak, acıları duyumsamamak ve hatta kendi acılarını bile unutmak günümüz insanının anlayışı ve yaşama biçimi. İnsan kendinden kaçıyor. Kaçtıkça uzaklaşıyor ve yabancılaşıyor.

İnsan eylemiyle vardır. Onu tanımlayan, kendini belli eden, kişilik oluşturan hâl ve durumlarıyla.

İnsanı tanımlayan dilidir. Bu çok yönlü olarak ifade edilebilir. Hâl dili, beden dili, gönül dili, dilin dili gibi.

Karmaşanın içi sarmal hâle geldiği şu dönemde çıkış........

© Milli Gazete