1919 “Pâris Sulh Konferansı”: W. Wilson ve Siyonist avenesi, yeni “Ermenistan Devleti”nin haritasını tekrâr çiziyor

30 Ekim 1918’de Osmanlı’ya imzâlattırılan Mondros Mütârekesinden sonraki iki hafta içinde -11 Kasım 1918’de- Almanya’yle imzâlanan mütârekeyle, dört senelik Birinci Cihân Harbi nihâyete ermiş bulunuyordu. Bu târihten iki ay sonra (18 Ocak 1919), Pâris’de, Versay Sarayı’nda, Îtilâf Devletlerinin en üst seviyedeki temsîlcileri bir araya gelerek mağlûb Devletlere imzâlattırılacak sulh muâhedelerinin müzâkeresine başladılar. Müzâkereler, bâzı fâsılalarla, Ağustos 1919’a kadar sürdü. Evvelâ, Japonya’yle berâber “Beş Büyükler” olarak başlıyan müzâkereler, 14 Mart 1919’dan îtibâren, Japonya’sız, “Dört Büyükler” olarak devâm etti. Çalışmalar, 52 ihtisâs encümeniyle yürütüldü. Netîcede, bütün mağlûb Devletlerle, -zâten mürâîce ortaya atılmış, târifi ve tatbîkât şekli mechûl, ne idüğü belirsiz- “milletlerin kendi istikbâllerini tâyîn hakkı” hiç umursanmadan, Gâliblerin menfâatlerine muvâfık sulh muâhedeleri imzâlatıldı. Bunların içinde en vahîm netîceler doğuracak olanı, Almanya’ya dayatılan sulh muâhedesiydi (28 Haziran 1919). Almanya’nın sömürgelerini kendi aralarında paylaşan (ki ganîmetten hisse kapanlardan biri de, Wilson ve Siyonist avenesinin Amerika’sıydı), Almanya’nın (Alsas, Loren, Dantzig Koridoru gibi) birçok arâzîsini onun elinden alan, askerî kuvvetini tahdîd eden ve onu çok ağır bir harb tazmînâtı ödemiye mahkûm eden dört Îtilâf Devleti, Almanya’nın bilhassa izzetinefsini rencîde ederek, Almanya’da aşırı Milliyetci bir iktidârın iş başına gelmesine zemîn hazırlamış oldular.

(https://fr.wikipedia.org/wiki/Conférence_de_la_paix_de_Paris#:~:text=Elle consacre la disparition de,Tchécoslovaquie et de la Yougoslavie.) (20.8.2024)

Esâs gâyesi, “sulh” maskesi altında, dünyâyı kendi aralarında paylaşmak ve dünyâya kendi menfâatlerine muvâfık bir nizâm vermek olan Sömürgeci Kuvvetlerin Başları, bir Dörtlü Hey’et (Âlî Hey’et) hâlinde bir araya gelmişlerdi: Fransa Başvekîli Clemenceau, İngiltere Başvekîli Llyod George, Amerikan Cumhûr Reîsi Wilson ve İtalya Başvekîli Orlando. Bu Başlara, Hâriciye Vekîlleri de refâkat ediyordu.

Osmanlı İmparatorluğu’nu yok edip onun topraklarını sömürgeleştirmeyi bir “harb hedefi” hâline getirmiş bu Dört Devlet ile arkalarındaki Gizli-Kuvvetin bu müzâkereler esnâsında aldıkları karârlardan biri, Cambon – Grey Mutâbakatı’na muvâfık sûrette Orta-Şark’ın ve Anadolu’nun paylaşılmasının têyîdi, mâmâfih bunda iki esâs tâdilâtın yapılması oldu:

Birincisi, Anadolu’dan, müttefîkleri Yunanistan’a da pay verilmesiydi. Onların karârı üzerine, Yunanlılar, 14 Mayıs 1919’da, -Wilson ve Siyonist avenesinin Amerika’sı dâhil- Îtilâf Kuvvetlerinin (İngiltere ve Fransa’nın) harb gemileri refâkatinde İzmir’e çıkarma yaparak Anadolu’yu işgâle başladılar. Bu meyânda, Şarkî Trakya da ona bağışlanmış ve İstanbul’daki İşgâl Kuvvetleri arasında yer almasına müsâade edilmişti…

İkinci mühim tâdilât ise, Anadolu’da kurulması planlanmış olan ikinci Ermenistan Devleti’nin hudûdlarının tekrâr tesbîtiydi. (Rusya’nın nüfûzu altında zâten bir Ermenistan Devleti vardı; lâkin Şoven Ermeniler, “Garbî Ermenistan”ı da taleb ediyorlardı ve bunlardan pek çoğunun hayâlhânesindeki “Garbî Ermenistan”, Anadolu’nun yarısından çoğunu ihtivâ edecek sûrette Karadeniz’den Akdeniz’e kadar uzanıyordu… Bu hayâllerle, Pâris Sulh Konferansı’nın Âlî Hey’etine de böyle bir harita sunmuşlardı… -https://fr.wikipedia.org/wiki/Partition_de_l'Empire_ottoman#/media/Fichier:Proposed_Armenian_state_in_Asia_Minor.png; 26.8.2024-)

“Garbî Ermenistan”ın yeni hudûdlarının tâyîninin başlıca sebebi, herhâlde, Fransa’nın, “Ermeni Vilâyât-ı Sitte”si içinde kalan (Diyârbekir ve Sivas gibi) bâzı şehirleri de Cambon – Grey Taksîmine dâhil etmiş olmasıydı…

“Council of Four at the WWI Paris peace conference, May 27, 1919 (candid photo) (L - R) Prime Minister David Lloyd George (Great Britain), Prime Minister Vittorio Emanuele........

© Milat