Her yandan kuşatılıyoruz. Dünya dahi teknolojinin arama motorlarının test sürüş alanına çevrildi. Her gün yeni bir şey deniyorlar. Özgürleştirme maskesi altında yapay zekâ kodlarıyla toplumun dinamiklerini dinamitliyorlar. Sanal oyunlar nedeniyle ölüm bile bu çağda sıradan gösterilmeye başlandı. İnsanı dokuz canlı olduğuna ikna edercesine hayatı deneme tahtası olarak gösteriyorlar. Öldün ve bu dünyada bir daha olmayacaksın!

Ölümün dahi sıradanlaştırıldığı bu çağda hangi yaşamdan bahsediyoruz. “Her canlı ölümü tadacaktır.” hakikatinin üstünü örtünce ölümden kurtulacağımızı zannederiyoruz. Sistemin kapsamlı kuşatması tüm hızıyla devam ediyor. Ülkelerin, şehirlerin, sokakların işgal altında olduğu bu muhasara çağında sığınacak bir dulda arıyor insan. Kendine ait, kendini özgür hissettiği ve olduğu gibi kabullenildiği bir sığınak arıyor.

Gittiği bütün yollar tek bir konumu işaret ediyor insana. Dışarının istilasından kurtulmak ve direnişin çırasını yakmak için aradığı bütün konumlar tek bir adresi gösteriyor: Ev! Bir evi olmalı insanın. Gündüzün bütün hesaplarından sıyrılıp akşamın ve gecenin karanlığında sığınacağı bir “Ev!”

Evi yuva yapan ailedir. Ailenin yapı taşları ise bireylerdir. Bireyleri bir arada tutan temel unsur da sevgi ve saygıdır. Sevgi ve saygının hâkim olduğu haneler huzur kokar, güzelliği kuşanır. Somurtuş, asabiyet ve dahi vurdumduymazlık hem kalbi hem de evin duvarlarının boyasını karartır. Bir haneyi ayakta tutan duvarlar kararmışsa duvarlar insanın üstüne üstüne gelmeye başlar. O zaman öfke ve kötülük kol gezer evin odalarında. Her kötülük ise bumerang gibi nihayetinde sahibini bulur. Dışarıda yeterince kötülük var iken bari evinizi arındırın bütün kötülüklerden. Kendi elinizle kendinize kötülük sipariş etmek yerine iyilik, güzellik, sevgi ve saygı temeli üzerine inşa edin hanelerinizi. Dışarıdaki işgali........

© Milat