Etrafınıza dikkatlice baktığınızda, giderek yüzlerde “ifade” ve “anlam”ların yok olduğunu farketmeye başlarsınız. Yoksa sadece ben mi farkediyorum? Bunun giderek dünya ölçeğinde “mankurtlaş(tır)ma” siyasetinin ya da stratejisinin bir parçası olduğunu düşünüyorum.

İnsanlardan bir kısmı sanki yeryüzünde serbest atomlar gibi geziyor görünüyorlar ve hatta gençlerde daha çok gözlemlediğim husus; ayakları yere basmıyor ya da bu dünyaya ayak basmıyor gibiler. Belki gençlikte zaten böyle durumlar olduğunu söyleyerek itiraz edebilirsiniz. Fakat bahsettiğim durum gençlik hallerinden farklılık arz etmektedir. Bunların teorik açıdan ilintili olduğu süreçleri irdelemeye çalışacağım.

Birincisi, insanlar arasında ve bilhassa gençlikte bir ideal ve ülkü oldukça zayıfladı hatta yok oldu da diyebiliriz. İnsanın ömrünü adayacağı maddi hedefler dışında bir ideali olmalıdır. Bu durum hiç kuşkusuz postmodern düşüncenin etkilerini bariz hissettirmesinden kaynaklanmaktadır. Çünkü postmodernlikle birlikte meta anlatı devri bitmiştir. Yani tüm tarihi ve insanlığı açıklama iddiasında bulunan ve evrensel kurtuluş öneren düşünceler geçersiz ilan edilmiştir. Dolayısıyla bu durum epey zamandır “ideal”leri........

© Milat