“Anısı biz olalım bu sokakların / Ve hiç durmadan yağmur yağsın
Biz gürültüsüz sözcükler bulalım / Sarmaşıklar fısıldaşsın yine
Gidersek birlikte gideriz / Yeni sevinçler buluruz hüzne benzeyen” diyen şair Ahmet Telli, sürüklendikçe şehirle birlikte hatıralara doğru, geçmişin ruhları sükûna erdiren dünyasında seyahatine devam ederken yaşananlar birer mısra olup canlanır zihninde… Ve buluşulan saçak altları, beklenilen otobüs durakları, yürüdükçe güzelleşen şehir, mazideki sevdalı vakitler, ayrılıklardan geriye kalan büyük hüzünler ve yeni sevinçlere benzeyen gürültüsüz sözcükler bir bir arzı endam eder gönül dünyasında…

Aidiyetlerimizin ortaya çıkardığı kültür dünyamızda gün geçtikçe azalan güzellikler ve aramızdaki bağların zayıflaması, derûnumuzda taşıdığımız ve bin bir kargaşa ortamında yaşatmaya çalıştığımız değerlerin her an biraz daha fersudeleşmesine yol açıyor. Şehrin acılarına müptela olanlar onun ince damarlarına varıncaya kadar nüfuz etmek için gösterdikleri çabanın çoğu zaman karşılıksız kaldığı hissine kapılıp, bunun sonucunda ümitsizliğe düşseler de; yine de ellerinden geleni ifa etmek konusunda bir an bile geri durmayacaklardır. Ellerinden tutmak istedikleri varlıkların bir bir göçüp gitmeleri sebebiyle hayatın yalnızlaştırdıkları kişilerin kendi içlerine dönerek “yeni bir kavganın habercisi olan” şehirlerde yorgun düşüncelerle baş başa kalmaları yüzünden, mustariplerin sayısının her gün biraz daha artacağına şüphe yoktur.

Onlar ki; damıtılmış bir ince manzaradan yeni bir heyecanlar çıkarmak ve geçmişten beri süregelen alışılmış olayların seyrini değiştirmek yolunda verdikleri mücadelenin akim kalmaması için gerekirse bu uğurda ömürlerini feda etmekten çekinmezler.

Onlar ki; hayat ve ölüm karşısında aşkın ve sevginin etkisiyle gittikçe derinleşen, unutulmazlıklarıyla yüreğin her bir köşesinde kendine özgü yerler elde eden yaşanmışlıklarla yoğrulanlardır. Ve gün gelir bir iç döküş, bir ağlayış, bir sızlayış vasıtasıyla annelerini ve türküleri........

© Milat