Tüm sarı rengi emdi bitkiler,

Yeşil yapraklı ağaçlar,

Sonbaharın kızıl akşamlarında,

Kızıla Dönüştü yapraklar.

Yaprak yağmurlarını başlattı rüzgarlar!

Birer, ikişer, üçer, beşer

Onar, yüzer

Düştü dalından toprağa yapraklar!

Ağaçlar çıplaklaştı!

Ağacın,

Reenkarnasyonu içindir Sonbahar,

İnsan için vedalara,

Ayrılıklara, özlemlere metafor!

Hiçbir bir mevsim yoktur ki,

Sonbahar kadar insanın ruhunda

Özlem, hasret, ayrılık doğursun.

Hiçbir şair, yazar, sanatçı yoktur ki,

Sonbahara kayıtsız kalıp üretmesin!

En güzel şiirleri, hikayeleri,

Bir sonbahar gününde aldı udunu eline.

Ruhunun hazanından,

Udun tellerine döktü, muhteşem dizeleri.

Büyük bestekar, söz yazarı Teoman Alpay

“Böyle mi esecekti son günümde bu rüzgar?

Bütün kuşlar vefasız mevsim artık sonbahar.

Unutmuş ellerimi eşim, dostum, sevdiğim.

Kalbim acılarla hep........

© Manisa Meydan Gazetesi