Arapça bir sözcük olan muasır; çağdaş anlamına, muasır medeniyetler ifadesi de çağdaş uygarlıklar anlamına geliyor. Türkiye’nin en büyük ideali çağdaş uygarlıkların ulaştığı düzeyi aşmak idi. Çağdaş uygarlık düzeyi olarak çizdiğimiz çerçevenin içinde; ileri demokrasi, insan haklarına saygı, hukukun üstünlüğünün benimsenmiş olması, gelir adaletinin mümkün olduğunca sağlanmış olması, sanayileşme gibi ögeler yer alıyor. Muasır medeniyetler çerçevesi, ifadenin kullanıldığı yirminci yüzyılda fazlasıyla geçerliydi. Gelişmiş diye tanımlanan ülkelerin çoğu bu çerçeveye uygun yapılara sahipti. Sermaye sınıfı, emeğin karşısında her zaman daha güçlüydü ama zaman içinde, özellikle yirminci yüzyılda sendikaların kurulması ve güçlenmesinden sonra emek de biraz olsun güç kazanmış, sermaye kesimi biraz biraz geri çekilmişti. Küreselleşmeyle birlikte sermaye sınıfı eski güçlü ve acımasız konumuna geri döndü ve emekçileri tıpkı sanayi devriminin ilk zamanlarında olduğu gibi köle konumuna düşürmeye çalışır oldu. Bunda da epey yol aldı.

Yunanistan eski Maliye Bakanı Yanis Varoufakis, Technofeudalism (What Killed Capitalism) başlıklı ve 2024 tarihli kitabında sermayenin, bu aşamada önündeki bütün engelleri ortadan kaldırarak inanılmaz bir güce ulaştığını vurguluyor. Varoufakis, kapitalizmin geleneksel piyasalarının yerini serbest olmayan ve birkaç teknoloji devi firma eliyle denetlenen platformların aldığını ve bu şekliyle nitelik değiştirip teknofeodalizme evrildiğini öne sürüyor.

Feodalizm ya da derebeylik rejimi; ortaçağda (5. Yüzyılın sonlarından 15. Yüzyılın sonlarına dek sürdüğü öne sürülen dönem) Avrupa ülkeleri başta olmak üzere birçok yerde egemen olan siyasal ve ekonomik bir........

© mahfiegilmez.com