İnsan mükemmel yaşayamasa ve düşünemese de hayatını mükemmele göre şekillendirir. Mükemmellik düşüncesi, insanı düşünmeye ve sorgulamaya sevk eder. Esasında bu süreç, insanın anlam arayışından başka bir şey değildir. Hayatın doğası gereği, insan arayışını tamamlayamaz ve bu arayışa mahkûm olduğu için süreçte ortaya çıkan krizler, insan için sorun hâline gelir. Teoman Hoca’nın ifadesiyle söylersek, sorun insanın doğrudan varoluşsal mücadelesi ile ilişkilidir.

Öte yandan, bir şeyin olması gereken haline ilişkin bir tasavvurumuz, düşüncemiz ya da inancımız varsa, o şeyin eksikliğini ya da yokluğunu fark ederiz. Bir şeyin tamamına ilişkin bir şemaya sahip değilsek, eksikliği algılayamayız; bütün hakkında bir tasavvurumuz yoksa, onu kavrayamamışsak uyumsuzluğu da göremeyiz.

O hâlde sorun, insan hayatının doğal krizlerinden doğar; ancak insan, mükemmellik ve bütünlük tasavvuru doğrultusunda eksiklikleri ve uyumsuzlukları fark ederek onları görünür hâle getirir.

İnsanın kalibresini asıl ortaya koyan, hangi sorunları dert edindiğidir. Neyi sorun ettiğimiz, nasıl bir insan olduğumuzla doğrudan bağlantılıdır. Yani sorun: anlık, geçici ya da dönemsel bir düşünce ya da duygu değil; kim olduğumuzun, hayata nasıl baktığımızın ve nasıl bir gelecek tasavvur ettiğimizin bir yansımasıdır. Bu bağlamda, sorunlarımızın kaynağını anlamak bizi kültür ve değer kavramlarına........

© Maarifin Sesi