13. yüzyılın ortaları ile 14. yüzyılın başlarında yaşayan Hak aşığı Yunus Emre, nice hükümdarlar ve zenginler unutulsa da 700 (yedi yüz) yıldır, yani yedi asırdır dillerde ve gönüllerde hayat sürmektedir. Dillerde ve gönüllerde hayat sürmesi yetmemiş, hayatı menkıbelere ve rivayetlere karışsa da Anadolu’nun pek çok yerinde adına türbeler, mezarlar, makamlar inşa edilmiştir.

Şiirlerinde kendini “Yunus, Miskin Yunus, Derviş Yunus, Biçare Yunus, Âşık Yunus, Koca Yunus…” olarak adlandıran Yunus Emre’yi yedi asırdır gönüllerde yaşatan en önemli sebep; her dönemde tazeliğini koruyan, açık ve anlaşılır bir dille verdiği samimi mesajlardır.

“Şiirlerini Allah, ölüm ve aşk gibi üç ezeli temden okuyan Yunus; üç zamanın, geçmişin, gelenin ve geleceğin şairidir.” diyen Peyami Safa, onun hitap ettiği zamanın boyutlarına dikkat çeker.

Prof. Dr. Necmettin Hacıeminoğlu, “Yunus, ilmin de ibadetin de insanı, nefsin kölesi olmaktan kurtarması gerektiğine inanır. Kişi bu olgunluğa ulaşmayıp kibir, gurur, haset, kin ve kıskançlık içinde bocalıyor ise öğrendiği ilim de yaptığı ibadet de boşa gitmiş sayılır.” sözleriyle Yunus Emre’nin hâl ve kâl (eylem ve söylem) arasındaki uyuma verdiği önemi dile getirir.

Gönüller sultanı Yunus Emre’nin yedi yüz yıldır dillerden düşmeyen şiirlerindeki her mısrada -belki günümüz insanının gönül huzuruna kapı aralayacak- pek çok ders ve ibretler vardır.

Hayatını ve söylemlerini ilahi aşk........

© Maarifin Sesi