Üniversiteye başladığımda varlıklarını gazete ve dergilerden öğrendiğim, Ankara ve İstanbul merkezli dört beş vakıftan, yazdığım dilekçeye diploma fotokopisiyle okul birinciliği kontenjanından fakülteye yerleştirildiğimi gösteren ÖYS sonuç belgesini ekleyerek burs talebinde bulundum. Sadece ikisinden cevap geldi. Birisi burs kontenjanın dolduğunu bildiriyor, diğeri ise gelecek yıl bir referansla tekrar başvuruda bulunmamı tavsiye ediyordu. Kontenjana girmem de referans bulmam da mümkün görünmüyordu, ama ben “kontenjan” ve “referans” kelimelerinin ne anlama geldiğini öğrenmiş oldum.

Vakıflardan sonuç alamayınca rahmetli Turgut Özal zamanında kurulan, o zamanki yaygın adıyla Fak Fuk Fon’un yani Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışmayı Teşvik Fonu’nun ilçemizdeki şubesine başvurdum. O yıl ve müteakip iki yıl boyunca yaptığım başvurulardan olumlu bir sonuç alamadım. Ancak, mezun olacağım yıl tanıdıklar vasıtasıyla bir defaya mahsus cüzi bir destek alabildim.

Üç yıl boyunca niçin alamadığımı soruşturduğumda ilkokul mezunu bile olmayan, hatta 1980 öncesinde (ki o dönemde ortaokul öğrencisiydim) güya anarşik olaylara karışmış olabileceğim endişesiyle köyde oturmadığımı bahane ederek ikamet belgesi vermekten kaçınan aklıevvel muhtarın, ailemin ekonomik durumunu soran ilgililere “koyunları ve tarlaları var” dediğini öğrendim. Eh, onlar da bizim aileyi zengin sınıfına sokup burs vermeyi uygun görmemişler. Ne de olsa ihtiyar bir anne baba, kırk elli kadar koyun, bire beş bile vermeyen birkaç parça........

© Maarifin Sesi