Bu yazıyı bu senenin 23 nisanı ertesinde yazıyorum. Bir yazar çağının ve yaşadığı zamanın şahididir. Bizim klasik sistemimiz mirat dermiş. Ayna. Zamanına ayna tutmak. Şartlara, muhite, çevreye ayna tutmak kabilinden bizimkisi. İnsan, toplum ve devletimize dair manzaralar. Bütün bunlar biz olmaktayız işte, biz…

Mahalledeki bir okulda 23 nisan törenlerini izlemek arzusundayım. His, heyecan ve merak duyguları ile yüklü olarak… Bu senenin 23 Nisan 2024’ü. Ulus’ta kuruluşuna şahitlik eden binayı her gün seyrettiğim bir ortamdan, kurtuluşu anma törenlerinin yapıldığı bir mekana/okula 23 nisan törenleri için gidiyorum. Daha evvel öğretmen olarak da görev yaptığım bir okul: Mehmet Emin Yurdakul İlköğretim Okulu. Şimdilerde Mehmet Emin Yurdakul Ortaokulu olmuş.

Okula geldiğimde 23 nisan merasimi başlamış, saat sabahın 10.00’u civarına gelmişti. Tören başlamış. Okulun bahçesinde izleyenlerin bir kısmı için sıralar konulmuş. Meydanda bir öğretmen hanım yönetiminde oyun oynayan çocuklar. Bahçede sohbet edenler, sağa sola gidip gelen veliler, öğrenciler dikkati çekiyor. Bahçede odak noktası tören alanı.

Tören alanının bir kenarına yaklaşıp eski arkadaşlarımdan kalanlarla selam hatır ettik. Eski günlere dair hasbihal ettik. Bir taraftan da törenleri izlemeye koyuldum.

Gürültülü bir müzik. Müzik değil adeta yoğun bir gürültü.........

© Maarifin Sesi