Namı diğer Bayraktar Hoca ile hatıralarımız oldukça fazladır. 1982 yazıydı sanırım. Biz ailece Kırıkkale’den Pazarören’e yaz tatilimizi geçirmek geçirmek için geldik. Dedemlerin çok büyük meyve bahçesi vardı.
Yasar Erdoğan beni hoca ile tanıştırmak için okulun bahçesine götürdü. H Beni hocaya önceden anlatmış. ‘’Çok güzel top oynuyor benim akrabam olur bu sene okula (ortaokul 3)a başlayacak’’ diye bahsetmiş. Bu minval üzere hocayla tanıştık.
Hoca ilk bakışta ciddi, rijit, oturaklı, hafif kambur, ne yaptığını bilen, kararlı, çok sigara içen, ortalama insandan farklı davranan iyi bir insan…
Okul kapalı yaz tatili başlamış ama hoca orada, hemen iki top verdi Yasar ile bana biraz karşılıklı topa vurduk hoca beni çok beğendi. ‘’Top tekniğin çok güzel len oğlum seni okul kaptanı yapacağım’’ dedi.
Daha sonra öğrendiğim kadarıyla hoca, Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi hocasıydı. Fakat spor tutkunu idi. Spor diyorum çünkü futbolu çok seviyor ve iyi anlıyordu ama voleybol, basketbol, masa tenisi, koşu vs. hepsiyle ilgileniyordu. Hatta bir ara hocam beni satranç turnuvasına götürmüştü.
Aradan bir sezon geçti galiba Hoca bizi Kayseri’deki okul turnuvalarına götürmeye başladı. Fevzi Çakmak Lisesi ile maçlarımız kıran kırana geçiyordu. Aslında önceleri bizi taşradan gelmiş köy takımı diye pek ciddiye almadıklarını görüyorduk. Müsabakalarda dişlerine dayanınca önemsemeye başladılar. Büyük bir azimle mücadele etmeye başladık. Bir de Pınarbaşı Lisesi vardı. Onlar da diğerleri gibi bizi köy takımı diye hor görüyorlardı. Onlarla da kıran kırana maçlar yapıyorduk. Bu durumu kabullenmekte zorlanıyorlardı. Hatta bir maça bizim okula gelmişlerdi. Özel maçta onları yenmiştik. Yine cok iddialı bir maçtan sonra kavga cıktı. Özel mac da olsa Bayraktar Hoca’nın talebeleri olarak maçı çok ciddiye alırdık. Hoca bir kış günü beni yine şaşırtmıştı. Herkes kış günü genelde siyah veya koyu gri, genel kabul görmüş elbise ve palto giyerken bizim Bayraktar hoca bej gibi açık kahve renk tonu gibi palto çekmiş üstüne orada da tekti farkliydi, karizmaydı. Adam belki yakışıklı değildi ama bir şekilde ilgi çekiyordu.

Bayraktar hoca dersi iyi olmayan öğrencileri spora da almazdı. Önce ders derdi. Karakterli öğrencileri sporla buluşturmaya çalışırdı.
Aslında yatılı olsun gündüzlü olsun Pazaroren’de okuyan öğrencilerin çoğu yoksul Anadolu insanlarının çocukları idi.
Maça Kayseri’ye gittiğimiz vakit hoca bizi maçtan sonra yemeğe götürürdü. O zamanın Kayseri’deki lokantaları meşhur Hacı Usta ve Mehmet Usta idi. Tabi bizler yemeği yerdik ama üzümünü yer bağını sormazdık. Hesabı hiç sormazdık. Ama sonradan öğrendiğimize göre çoğunu hoca cebinden verirmiş. Hatta şu kadar ki Yaşar Erdoğan ile beni bir kaç sefer yemekten sonra kaymaklı kadayıf yemeye götürmüştü. ‘’Hocam böyle olmuyor’’ falan desek de hoca fazla açıklama da yapmaz, ’’Olsun oğlum len siz yiyin, güçlü olun ki iyi futbol oynayın’’ der hayatımıza devam ederdi.
Genel de sert şut cekemememiz den şikâyetlenirdi. ‘’İyi beslenemiyor musunuz’’ diye de açıktan sorardı. Biz de utana sıkıla evet derdik.

Sonra enteresan bir şey oldu. Bizim takıma yazılı sınav yaptı. Soruların tamamını hatırlayamıyorum ama ana fikri yeterli beslenme ile alakalı idi. Sorular ‘’sabah, öğle ve aksam yemeklerde genelde ne yiyorsunuz’’ şeklinde idi. Bu belki de sadece biz gündüzlülerle alakalıydı. Tam hatırlayamadım ama bana çok ilginç gelmişti. Bundan sonra beni ve birkaç arkadaşımı kendi nöbetlerine çağırırdı ve enstrümantal müzik dinleyerek sarı üzüm fındık vs. beslerdi. Bizi o şartlarda olabildiğince güçlendirmeye çalışırdı. (Sınavda bizimle alakalı beslenme eksikliği hissetmiş olmalı).

Sabah erkenden kalkıp okul futbol takımı olarak yollara düşerdik. Pazarören Belediyesi’nin Ford marka eski minibüsü ile maça gittiğimiz günlerin atmosferini ömrüm........

© Maarifin Sesi