Varsın âlem kötü olsun; sen iyi ol ve insan kal. Kıtalar dolaşan Ebucehil’in postunu serip oturduğu meydanlar; samimiyetsizlik ve vefasızlık katranı dökülüp kirletilse de, hakikat yolcusu olduğunu hatırından çıkarmadan yürümeye gayret et ve temiz kalmak için diren.

Hak katında hatrının, halk içinde itibarının olmasını istiyorsan gönlüne muhabbet fidanları dikip gözyaşınla sulamaya bak. Böylece yetiştirdiklerinin hasadının mehabet harmanından taştığını görürsün.

Gözüne ve özüne sahip ol ki sözünün ömrü uzun olsun.

Yardımcı oldukların, elinden tuttukların, iyilik ettiklerin, sorunlarını çözdüklerin zarar verirse, canını yakarsa; işte o zaman, hayat yorar, saçını ağartır, belini büker! İçindeki ses ise; “Çektiklerimi çektirmezsen ve bana da hallerini göstermezsen razı olmam!” der durur! Vakıa, ne denilebilir bu iç sızısına, çeken bilir. Dert sahibini yaksa da aldırmamalı gene de! Unutmamalı ki ok menziline varır, Hak yerini bulur. Varsın hesap edilmesin: Selânik dönmesinden bin beter aptallar değil, abdallardır yarına kalacaklar, geleceğe doğacaklar.

Münafık, çektirdiğinden fazlasını başında bulur! Ezeli Kudret, onu yedi sokak süprüntüsünden beter hâle getirir! Ariflerin dediği gibi: Sen sonunu seyret!

Hırsına köle olup kul hakkı mı yedin, içindeki yezidi hortlatıp insanlığı hiçe mi saydın, bilerek zarar mı verdin, önümden çekilsin deyip can mı yaktın… seni ne tekke temizler ne de Mekke! Herkesin seyredeceği ve yedi sokak süprüntüsünden beter olacağın günü bekle o zaman!

İnsan için utanmamaktan, yüze gülüp arkadan iş çevirmekten, engel gördüğünü hesap yapıp gözden düşürmekten, şahsiyetsizlikten, samimiyetsizlikten, sinsilikten, kifayetsiz muhterislikten, müfsit........

© Maarifin Sesi