En büyük talihsizlik, bir ezberin kıskacında hayat sürdürmektir. Ezberler, şüphesiz boş ve anlamsız prangalar olarak nitelenemezler. Hayatı kolaylaştırma, öngörülebilir bir düzene koyma anlamında önemli işlevleri var. Ezber, bir pratiğe, bir birikime, bir tecrübeye göndermede bulunur. Bu açıdan burun kıvırılıp bir kenara bırakılamaz. Ancak ezber ile ilişki belirli bir eleştirellik ve mesafe barındırmazsa, bir teslimiyet, tabiyet ilişkisi üzerinden yürürse o zaman varlığı anlamsızlaştıran, hayatı donduran ve gerçeklikle teması engelleyen bir duruma sebebiyet verir. Gerçeklikle temas için anlamlı bir perspektif sunması gereken ezber, gerçekliği görmeyi engelleyen bir perdeye dönüşüverir.

Türkiye’de böyle bir durumu yaşadığımızı görmek için çok derin analizlere ihtiyaç yok. Eğitim alanında da karşı karşıya olduğumuz kök sorunumuz bu. Tevarüs eden eğitim ezberi, kavrayışı; mevzuyu belirli alanda ve belirli ön kabuller üzerinde tutuyor. Bunları muhafaza ettikten sonra sınırlandırılmış alanda hangi çözümde karar kıldığımızın bir anlamı........

© Maarifin Sesi