29 Eylül’de şehit astsubay Ömer Halisdemir’in mezarı başında saygı duruşunda bulunup basın açıklaması yaptıktan sonra yola çıktılar, yürüyerek!

Yalnızca bir avuçtular ama on binlerin, yüz binlerin sevgi ve desteğini arkalarına almışlar, yüzlerce kilometre yolu su içer gibi yürümüşlerdi... Yol üzerindeki köylerde, ilçelerde, kentlerde sevgi gösterileriyle karşılaşmışlar, insanların bu desteği kararlılıklarını, dirençlerini artırmış, morallerini düzeltmişti. Üstelik yürüdükçe kalabalıklaşıyorlar, sayıları giderek artıyordu...

Hedef Ankara’ydı; 17 Ekim’de Başkent’te olacak, onları karşılayacak binlerce kişiyle o güne dek yaptıkları tüm mitinglerin en görkemlisini gerçekleştireceklerdi! Tam bir hafta sonra ilk durak Anıtkabir sonrasında da arkadaşlarıyla, dostlarıyla kucaklaşacakları Anıt Park olacaktı...

- Onlar, Astsubaylardı...

Yaşamlarının büyük bölümünü Türk Silahlı Kuvvetleri’ne vakfetmiş, “TSK’nin belkemiği” olarak onurlandırılan astsubaylar...

- Onlar, şimdi de emeklilik onurlarını korumak, hak ettikleri saygıyı ve özeni görebilmek adına yürüyorlardı!

Peki, niçin böylesine zorlu bir yolu yürümenin sebebi neydi? Anlatayım:

Öncelikle ordudaki........

© Korkusuz