Aşağıda okuyacağınız makaleyi yaklaşık 6 yıl kadar önce, Eylül 2018’de yazmışım. O zaman Tufan Erhürman liderliğindeki dörtlü hükümet başta. Ersin Tatar’ın UBP başkanı olmasına daha 1 ay var. Mustafa Akıncı ise sarayda oturuyor.

Kıbrıslı Türkler gelecek olursak, onlar da yaklaşık 1 yıl önce çöken Crans Montana zirvesinin nelere mal olmuş olabileceğinden habersiz hayatlarına devam ediyorlar…

O günden bugüne çok şeyler değişti. Maalesef çok kötü yönlerde. Tekrar tekrar anlatıp, canınızı sıkmak istemiyorum.

Makalede yazdıklarımı da sizlerin yorumuna bırakıyorum.

Ama bir tek şeyi vurgulamak isterim: Aynen gazetenin web sitesindeki sayfamda yayımlanan makalelerime dadanan ve yıllardır -sürekli değilse bile- düzenli bir şekilde aynı şeyi bıkmadan yazan kardeşim gibi ben de ısrarımdan ve umutlarımdan asla vazgeçmiyorum.

O yüzden son günlerde oldukça ayağa düşürülüp, bir takım alakasız işlere kurban edilse de, o en değerli sloganı buradan tekrar yazmak isterim: Kıbrıs’ta Barış Engellenemez!

***

Geçen gece bir arkadaşımla Tanıl Bora’nın ‘Zamanın Kelimeleri-Yeni Türkiye’nin siyasi dili’ adlı son kitabında yer alan ‘Sıkıntı Yok’ isimli makalesini tartışıyorduk.

Daha doğrusu okuyup üzerine konuşuyorduk.

Makalenin bir yerinde ‘Marazi zihin faaliyetleri’ diye bir cümle geçince, ben hemen ‘bundan iyi bir Kıbrıs sorunu makalesi çıkar’ dedim.

Söz konusu makalede Tanıl Bora, ilgili kısmı Reşat Nuri Güntekin’in “Gökyüzü” adlı romanından alıntıladığını yazar.

Kitapta, Güntekin’in “sıkıntı ve ümitsizlik gecelerinde, zihinde süslenip püslenen düşüncelerden” bahsedip, bunları ‘marazi zihin faaliyetleri’ şeklinde tanımladığını da ekler.

İlgili kitabı okumadım.

Özellikle erken gençlik yıllarımda birçok Türk yazarın kitabını okudum ama bunu okuduğumu hatırlamıyorum. Hoş, hep böyle ‘yok, okumadım, bilmem’ deyip, sonra kitabın ilk sayfalarına bakınca ‘aa okumuşum’ dediğim çok da kitap oldu.

Yine öyle yaptım, ancak kitabın özetini, incelemesini yapan bir başka makaleyi açıp baktığımda, okumadığımı anladım ancak beni çok şaşırtan bir şey gördüm.

Öyle ki roman, 60 yaşında bir adamın mazisinin olmadığını anlaması ve sonuna kadar savunduğu düşüncelerinden çaresiz kaldığı bir anda vazgeçmesini........

© Kıbrıs Postası