Filistin davası’nın Arap aleminin en büyük meselesi olduğunu söylesek, Filistin’in Araplar açısından önemini abartmış olur muyuz?

Evet, biraz abartmış oluruz.

Arap milliyetçiliğinin zirveye çıktığı 60’larda ve 70’lerde Filistin bütün Araplar için çok daha önemliydi.

Arap rejimleri soğuk savaş yıllarında denge politikası takip ediyordu.

ABD’den yüz bulamadıkları durumlarda Sovyetler’e yaklaşmak onlara bir manevra alanı sağlıyordu.

O yıllarda Mısır başta olmak üzere bazı Arap rejimleri (Suriye, biraz isteksiz de olsa Ürdün) Filistin için savaştılar.

Aslında Ürdün kendi toprağı için savaştı. Çünkü Batı Şeria ve Kudüs Ürdün toprağıydı.

1967’de hepsi kötü bir şekilde mağlup oldular.

Bu yenilgiden sonra Kral Faysal’ın liderliğindeki Suudi Arabistan bir petrol ambargosu başlattı. Faysal’ı suikastla cezalandırdılar. Ama petrol fiyatları bir daha düşmedi.

Petrol fiyatlarının artması Filistin’e değil petrol kuyularının üzerinde oturan Arap rejimlerine yaradı.

Sanki batı, ambargodan sonra bu rejimlerin sadakatini petrole daha fazla dolar ödeyerek ödüllendiriyordu.

Soğuk savaştan sonra Filistin’in Arap rejimleri için cazibesi azaldı.

Dünya artık tek kutupluydu ve ABD’den sıkılınca sığınılacak bir doğu bloku kalmamıştı.

Bazı rejimler, mesela Saddam’ın Irak’ı, İran’la 8-9 yıl savaşmasının ücretini Kuveyt’i işgal ederek tahsil etmesine izin verilmeyince Arap halkları nezdinde bir........

© Karar