Hem umduğundan da büyük bir başarıyı elde etmiş CHP için gidilecek yol haritası kısmi de olsa çizilmiş, hem de iktidar için alınacak dersler, hesaplaşılacak yanlışlar, kişiler ve tarz-ı siyaset belirginleşmişti.

Öyle ya sapsarı bir ülke neredeyse kırmızıya dönmüş, büyük şehirler kesin bir kararlılıkla iktidarın sarsılmaz saltanatına itiraz ediyordu. Merkezi iktidarın kaleleri sayılan şehirlerde belediye yönetimleri CHP’ye geçiyordu.

Yurt dışı seçmenlerin oy kullanamadığı bu seçimde, kendisine sarsılmaz adanmışlıkla bağlanmış, bugüne kadarki hiçbir seçimde kendisini terk etmemiş, gökten taş yağsa “ne de güzel yağdırıyor kurban olduğum” diyecek kadar ‘kemikleşmiş’ bir seçmen tipolojisi, Ak Parti’nin yereldeki hakimiyetinin zedelenmesine mâni olamamıştı.

Seçimlerin hemen sonrasındaki psikolojiye bakılacak olduğunda da Ak Partili seçmen açısından dahi kaybedilen belediyelerin yeniden kazanımı artık çok zor görünüyordu. Aslında mesaj çok netti. Netti net olmasına fakat iktidar bu iletiyi okuyabilir miydi?

Öncelikle itidalli ve tam da beklenilen ferasette bir açıklama gelmiş, “demokrasi kazandı” cümleleri manşetleri süslemişti. Öyle ya da böyle gerçekten demokrasi kazanmıştı. Uzun zamandır rastgele ekonomi politikaları, hala bir adım dahi yol alınamamış eğitim sistemi, emekli maaşları, dünya liderliğini kimseye bırakmadığımız tek başlık olan enflasyon rakamları ile artık iyice köşeye sinmiş ve sıkışmış halk sözünü söyleyebileceği sandıkların başına geçmiş ve dile gelmişti.

Gayr-ı kabil-i rücu noktaya yavaş yavaş gelindi.

Genel seçimlerde CHP’nin -kendisini iktidara taşıyamasa da- iktidar bloğunda büyük bir kırılmayı sağlamış olan helalleşme, muhafazakâr kesimle birleşme ve geçmişte yaşananlardan dolayı üzüntü duyma edimi, tüm parti içi reflekslere rağmen etkisini bu seçimlerde de sürdürmüştü…

Ne bu düşmanlıkla, “rejim tehlikede” senaryolarıyla senelerce nemalanmış gazeteci bozuntuları ne de nerede bir mütedeyyin ya da muhafazakâr görse laik atak geçiren ikonik seküler teyzeler, eski Türkiye........

© Karar