İslamiyet, antropomorfik (insan biçimci) tanrı tasavvurunu reddetmesiyle diğer semavi dinler olan Yahudilik ve Hristiyanlıktan ayrışır.

Antropomorfizm ya da insan biçimcilik, Tanrıya ya da bir takım başka varlıklara insanî niteliklerin atfedilmesidir.

Tevrat’ta anlatılan tanrı, “yorulup dinlenen”, “cennette gezinen”, “insanların yaptıklarına bakmak için gökten yere inen”, “pişman olan”, “kıskanan”, “kin tutan”, özetle bayağı insana benzeyen bir tanrıdır.

İncil’de, açık açık tanrının insanı kendi suretinde yarattığını belirten bir ayet vardır.

Zaten Hıristiyanlıkta “tanrının oğlu” kabul edilen Hz. İsa hem tanrı hem insandır.

Kur’an’da ise Allah’ın hiçbir denginin, muadilinin, benzerinin olmadığı belirtilir.

Allah doğmamış, doğrulmamıştır.

Dolayısıyla İslam’a göre Allah, hiçbir yönüyle insana benzemez.

Ancak tarih boyunca farklı inançlar birbirlerini etkilemiştir.

Hıristiyanlık ve Yahudiliğin yanısıra, Yunan ve Roma paganizminde ve ilkel kabile dinlerinde hayli kuvvetli olan insan biçimci tanrı anlayışı, uydurma hadisler ve mistik heterodoks inançlar kanalıyla İslam’ın içine sızmıştır.

Bunun bir sebebi, tarihten bu yana insanların pek çoğunun, bildikleri hiçbir şeye benzemeyen, gözleriyle görüp kulaklarıyla sesini işitemedikleri, nerede olduğunu bilemedikleri, somut olmayan bir tanrıya inanmakta........

© Karar