Küresel olarak yükselen ırkçılık bir çok ülkede etnik temelli gerilimleri tırmandırıyor. En son Almanya’da, hele de üstün ırk iddiasının sadece kendisine değil koca bir kıtaya ve dünyaya on milyonlarca cana mal olduğu bir ülkede, “Yabancılar dışarı, Almanya Almanlarındır” sloganıyla eğlenen zengin bir grubun görüntüleri yansıdı.

Avrupa Parlamentosu için yapılan seçimlerde yabancı karşıtı, kimine göre milliyetçi kimine göre ırkçı partilerin zaferi aslında uzun zamandır devam eden bir sürecin ete kemiğe bürünmesi oldu.

Temelde kurucu ve inşa edici değil tepkisel bir toplumsal dinamik üzerine oturan ırkçı siyasal kimliklerin yükselişinin arkasında korku ve tepkisellik yatıyor.

“Liberal, demokratik ve çoğulcu” sistem Soğuk Savaş’ın sona ermesiyle daha güçlendi belki ama sonrasında ortaya çıkan taleplere bir çözüm üretemedi. Sistem, gelir adaletinin sağlanamamasından çoğulculuk ve çok renklilik adına azınlığın haklarını korumakla azınlığın doğrularının genele tahakkümü arasındaki çizginin ikincisi lehine geçilmesine uzanan bir dizi açmaz içinde.

Özellikle Avrupa’daki demokratik standartların ve değerlerin ayakta durmasını sağlayan en temel unsurlardan biri sömürge döneminde biriktirilen adil olmayan ekonomik sistemle tahkim edilen zenginlikti. Bu zenginliğin sürdürülebilirliğinde sorun çıktıkça değerlerin zemini de sallanmaya başladı.

İşin iyi tarafı belki de Avrupa’da daha önce yaşanan ağır bunalımların da etkisi ile durumun keskin kalemler tarafından sorgulanıyor olması. Yine de buradan bir çıkış bulunması kolay değil.

Fransa’da olduğu gibi siyasi kumar içeren seçimler gelmekte olanı sadece erteler mi yoksa daha da hızlandırır mı göreceğiz. Muhalefette iken göçmenleri göndermekten büyük sermayeye vergi koymaya kadar popülist söylemlerin iktidara yaklaştırdığı partiler taç giydiğinde akıllanacak mı ya da........

© Karar