Türkiye’de siyasilerin, hatta biraz daha genişletelim üst düzey asker – sivil bürokratların normalleşememek gibi bir sorunları var.

Bir zamanlar Dışişleri Bakanlığı’nda bir büyükelçi ile sohbet ederken insanı aynı anda duvardaki beş ayrı elektrik kaynağından beslenen cihazlara benzetmişti. Aile, iş, meslek, okumak ya da seyahat gibi onlarca kaynak var kişinin beslenebileceği.

Emekli olana kadar bunların sadece birine bağlı yaşadığınızda o fişi çektiğinizde geriye sıfır hayat emaresi kalıyor.

Belki de o nedenle Türkiye’de insanlar o bir tane fişi bir türlü çekip başka alanlara yönelemiyor.

Aslında ister asker olun ister bakan ister çok yetenekli bir doktor olun isterseniz rızkını kazanmak için ter döken bir çalışan… Günü geldiğinde yeni bir başlangıç yapabilmek gerek.

Ülkemizde özellikle politikacıların zamanı geldiğinde hatta zamanı geçip gittikten sonra da siyaseti bırakıp başka bir hayat kuramamalarını siyasal bir rekabet ya da ilke mücadelesinden çok insani bir yeni hayat kuramama zaafı gibi geliyor.

Bunun az sayıda da olsa istisnası var elbette ama özellikle genel başkanlığa kadar gelmiş maruf isimlerin “olmadığını” gördüklerinde ısrar etmelerinin arkasında siyaset dışında başka bir yola çıkamıyor olmaları yatsa gerek.

Gerçi siyasetçileri bir kenara bırakın hayatında bir kez bakan yardımcısı olanlara hayatlarının kalan yarısında “sayın bakanım” bir kez general olanlara........

© Karar