‘Toplama Kampı’ teriminin ilk kez İngiliz- Boer savaşı sırasında, Britanyalılar tarafından icat edildiklerini okurken gözüm sol dizimde ilerleyen minicik karıncaya kayıyor. Var mı yok mu emin değilim ondan, belki okuduğum sayfadan firar etmiş harflerden birisi. Eğer geriden kurulmuş bir saat alarmı gibi ötmeye başlayan cırcır böceklerini, ardıç kuşu mu yoksa çalı bülbülü mü hangisi olduğunu kestiremediğim ötüşlere karışan rüzgar kımıltısını unutacak olsam karıncayı çoktan hayal gücüne armağan sayıp geçip

gideceğim. Fakat, tabiata her çıktığınızda insan teninde saklı tuza dadanan at sineği mutlaka sizi bulur ve o vahşi ısırığını acımasızca kondurur. Olsun, başımı bir an kaldırdığımda, altında oturduğum elma ağacından dökülmüş ve güneşin oklarıyla berelenmiş meyvelere de yakın buluyorum nicedir kendimi. Şunca zamandır büyük büyük kitaplardan, iri, iddialı ağızlardan, öfkesi gözüne dolmuş yüzlerden, ustalıklı nezaket ritüellerinden hasılı kendini tekrar ede ede aşınmış, şu hayatımıza bir anlık su serpintisi derecesinde bile avuntu vermeyen nutuklardan yorgun düştüm. Sözden umudumu yitirmedim hala çıkışın sözde olduğuna inanıyorum fakat mülkiyet edinilmiş, şu veya bu çenenin bayrağı kılınıp kutsanmış olandan beri duruyorum.

Hayat gibi okuduğunuz metin de yerinde durmaz. Sayfadan başınızı kaldırdığınızda geride bıraktığınız yıllar kadar okuduğunuz cümleler de hareket eder. Deniz aşırı yolların açılması, coğrafi keşifler, sömürgeciliğin doğuşu, Avrupalıların kendi aralarındaki diş dişe güç kavgaları hala........

© Karar