Önce şaşırıyor, kararsızlık geçiriyor, şüpheyle başımı geri alıyorum. Bu beklenmedik bulanıklaşma bir an korkutuyor hatta beni. Daha dün, değil bu mesafeden, daha, daha da geriden sırt, kapak fark etmez, irili ufaklı her yazılanı okur, şak diye her şeyi yerli yerine oturturdum. Şimdi, bugün, ‘Bunal..Yaşa…Kül…’ O ne? Hangisiydi bu? Peki şu sağdaki ‘Ya/…’ Allah Allah. Anladım, İzi de, İz M. Diğeri, ‘…tıcılık.’ Olmayacak. Nerede şu yakın gözlüğüm. Tamam. Buldum. Nermi Uygur’muş, Bunalımdan Yaşama Kültürüne, Ya /Ya da, Soren Kierkegard. Bu da, Philippe Petit, Yaratıcılık. Öteki daha kolaymış, Yılların İzi, Mahir İz. Yılların izi, özellikle mi karşıma çıkıyor bunların her biri? Birer bağımsız kitap olmaktan çıkıp mesaj mı veriyorlar? Neyin izi silinirken neyi başı kopuyor? Ya, ya da…

Kütüphanemin herhangi bir rafında aradığım kitabın peşine düşmüşken, hem kaç kez olmuşken. Aradığımı bir türlü bulamamış, önce hızla bir genel tarama yapıp raf raf, sonunda da tek tek kitaplara kadar gidip yine de bir sonuç alamamışken. Üstelik ertesi gün, iş işten geçtikten sonra, hiç gereği yokken aradığım kitabın inci gibi dişlerle bana güldüğünü görmüşken! Bununla kalsa iyi; aynı kitaptan farklı baskıların, oyun oynarcasına pat pat önümde parlaması karşısında çıldırmışken! Şimdi gözlerim bir şaka perdesi gibi hafif bir tül çekip beni durduruyor. Bir avcı kartal gibi bunca yıldır onların........

© Karar