Cumhurbaşkanı Erdoğan, aşırı düzeyde şikayet edilen ve eleştirilen bir siyasetçi olmasına rağmen bitmeyen iyimserlikle “değişim” beklentisi de esirgenmeyen bir liderdir. Hem eleştirilmesi hem de iyimserlikle kendisinden değişim beklenmesinin sebebi de aynıdır. Her defasında seçimi kazanan ve siyasette olmazsa olmaz bir güce sahip olması... İnsanlar tabiatlarının gereği; Erdoğan kazandığı zaman artık gücünün zirvesinde ulaştığı varsayımıyla, kaybedince veya biraz gerileyince de seçmenin ikazına riayet etmek zorunda kalacağı zannıyla Erdoğan’ın değişmesini bekliyorlar. Veya geçmişten bugüne hep bunu beklediler. Sadece muhalifleri değil muvafıkları da…

Gayet tabii akla yatkın bir beklenti. Toplum bu kadar gerginken ve gerilimin bir tarafı her defasında Erdoğan’ın izlediği siyaset iken iyimser olmaktan daha normal ne var? Gücünün zirvesindeyken sakinleşebilirsin veya gücün eksilince sakinleşmek zorunda kalırsın.

Normal siyasi akıl böyle çalışır…

Ancak yaşadığımız tecrübelerden Erdoğan’ın aklının böyle çalışmadığını biliyoruz. Cumhurbaşkanı, “değişim, sakinleşme, hukuka, temel haklara dönüş ve tansiyonu düşürme” söz konusu olduğunda bunu bir siyasi hamle ya da proje değil zaaf olarak görüyor. Siyasetini önce ve mutlaka güç ve kudret kullanımı olarak tanımladığı için; daha doğrusu, siyaseti güç ile eşitlediği için eşitliğin bir tarafını zayıflatmayı asla düşünmüyor. Seçimden zaferle çıktığında, zaten var olan gücüne uygulama yoluyla daha........

© Karar