Eğitimde ikide bir reform yapılmadan olmuyor çünkü. Göreve gelen her bakan kendi reformunu yapmadan gitmeyecek ki Türkiye’nin büyük reformlar tarihine adı yazılabilsin.

Mektepler olmasa maarifi ne güzel idare ederdim diye dalga geçmiş vaktiyle bir bakan. Şimdikiler ise “Reform yapmasam maarifi nasıl idare edeceğim” der gibiler.

Kaç yıldır kaç defa eğitim reformu yapıldı, hiçbiri hayırla anılmıyor ama yine de “Bakın, bu son” diye millete bir reform daha sunuluyor.

Hükümetimizin anayasayı bugüne kadar kaç defa değiştirdiğini unutup “Yeni bir anayasaya ihtiyaç var” diye yeniden her zamanki yemeği ısıtıp önümüze getirmesiyle aynı taktik.

Evet, sorun var. Evet, sorunu biz çözemiyoruz. Evet, bizim yaptıklarımız sorunu daha da büyüttü. Ama bunun sorumlusu biz değiliz, sistem. Sistemi değiştirmemiz lazım. “Tesisatın komple değişmesi lazım. Duvarları bir kere daha kıracağız, fayansları tekrar sökeceğiz” diyen usta ağzıyla söyledikleri bu aslında.

Şaka bir yana, eğitim alanında reform diye yapılan değişiklikler problemi çözmedi, üstüne üstlük yeni problemler üretti. Eğitim sistemimiz -ameliyat masasında kalan hasta gibi- reform masasından kalkamamış durumda.

Dünya ülkelerindeki okul çocuklarının başarı seviyelerini karşılaştıran PISA programında Türk öğrencilerin hangi performansı gösterdiği ortada.

Üniversite diplomasını fetişleştirip dağa taşa fakülte binası kondurmak........

© Karar