İşler yolunda gitmiyordu. İki çocuklu bir aile.

Anne mavi yakalı, baba çokça para kazanan bir iş adamı. Çocukların biri ilkokula, diğeri sekizinci sınıfa gidiyor. Gittikleri okul yüz bin doların üstünde. Ancak yine de sekizinci sınıfa giden delikanlı; olması gereken davranışa ve akademik bilgiye sahip değildi.

Delikanlı’nın çalışmasına engel olan cep telefonu, ipad, bilgisayar evden uzaklaştırılmış. Çocuğun zihnini meşgul eden, aklını yoran dijital dünyadan delikanlı arındırılmış. Ancak yine de beklenilen davranışa sahip olmayıp akademik başarı da sağlanamamıştı. İstenilen zaman yönetimi oluşmamıştı. Ders çalışmak için masaya geçen delikanlı daha sandalyeye oturup eline kalemi, silgiyi, kitabı almadan masadan kalkıyor. Su, tuvalet, bir şey söyleme, bir şeye bakma gibi bahanelerle bir türlü okumaya, çalışmaya, sorulanı öğrenip ona uygun bir çözüm üretmeye, istenilenin ne olduğunu düşünmeye kendini veremiyordu.

Yetmedi. Kendisinden beklenilen davranış ve akademik başarıya sahip olmamanın nedeni hep başkası ve başka şeylerdi. Her şeye bir itirazı, cevabı vardı.

Başarısının önündeki engeller kendisinden kaynaklanmıyordu. Sorular yanlıştı. Böyle soru sorulmazdı.

Okul ödevleri gereksiz yoğunluktaydı. Bu kadar çalışmaya gerek yoktu. Zaman yetmiyordu. İşleri vardı.

Kendisine karışılmasın kendisi en iyi okulu kazanacaktı.

Lafa gelince Roma arenalarında karşısına çıkan her güreşçiyi yenen bir aslandı. Laf ile peynir gemisinin yürümeyeceği kendisine söylenince o aslan saklanacak delik arayan bir fareye dönüşüyordu.

Kafasına göre takılmak, istediği gibi çalışmak istiyordu. İstediğine dijital dünya tarafından aklı çalındığı için ulaşamıyor, ulaşmak istediğinde de çalınan........

© Karar