Sadece terakkiyi, gücü, zenginliği ve refahı amaçlayan, geri kalmaktan kurtulmak isteyen insan için ‘hız’a gerek var evet. Bunun insana bir refah sunduğu da kesin. Ama zamanı sadece verimlilik mantığıyla tamamen mesai saati formuna indirgemek ve tüm eylemlerimizde ‘hız’ı gözetmek doğru mu?.. Bence değil! İnsanın, zamanın tüm dilimlerini ‘mesai’ ile doldurması ve tüm eylemlerinde ‘hız’lı olması yanlış. Çünkü bu anlamda hız’ın kazandırdıkları yanında kaybettirdikleri de var. Nitekim Turgut Uyar o ünlü “Göğe Bakma Durağı” adlı şiirinde, işte bu hayat otobüsüne binmiş ve hızla seyreden performans öznesinin bir ara durup “Göğe Bakma Durağı”nda inmesini, yavaşlamasını, nefes almasını ister, hızdan bunalan modern insanın özlemini dile getirir. Aslında Behçet Necatil de “Sevgilerde şiirinde tıpkı Turgut Uyar gibi zamanını tümüyle mesai saati/ iş formuna indirgeyen, dolayısıyla ‘hız’ın önünde sürüklenen, “Bitmeyen işleri” yüzünden sevgisini göstermeye bile vakit bulamayan,........

© Karar